(Mijn) Top 2000

De top 2000 draait op volle toeren en wordt steeds populairder in Nederland. Queen lijkt met Bohemian Rhapsody niet van de eerste plaats af te slaan: alleen Boudewijn de Groot bleek in 2005 met ‘Avond’ de Engelse popgroep te slim af te zijn.

Als ik de top 10 van de speciale jubileumhitlijst er namelijk bij pak, dan vraag ik me af wat Boudewijn de Groot (Avond), Eagles (Hotel California), Deep Purple (Child in Time) en Animals (House of the rising sun) er in te zoeken hebben. Ik heb volgens mij nog nooit iemand over één van deze liedjes horen praten. En al helemaal niet in positieve zin.

Smaak is relatief, muzieksmaak zeker. Iedereen krijgt een fijn, verdrietig of kokhalzend gevoel bij een ander nummer. Als bij een lied de oorpijn mij nabij is, kan dit bij een ander misschien wel een orgasme veroorzaken. Het doet me echter wel goed dat er in de Top 2000 geen plek is voor die vreselijke (gangster)rap, hiphop en dat soort troep. Het moet immers wel een muzieklijst blijven!

Maar welke liedjes zie ik nu graag in de top tien verschijnen? Het blijft lastig om een selectie te maken van tien liedjes, bij mij is dat heel erg afhankelijk van wat mijn bui op dat moment is. Voor één lied is er echter altijd plaats: Lopen tot de zon komt van Acda & De Munnik. Het nummer stond vorig jaar op positie 184. In de jubileumlijst moeten A&DM genoegen nemen met een 1050ste plek. Alles klopt aan het lied van het cabaretduo Thomas Acda en Paul de Munnik. Het tempo, het gebruik van de instrumenten, het verhaal dat het lied vertelt en natuurlijk de verdrietige manier waarop het wordt gezongen.

Andere nummers die voor mij zeker in aanmerking komen voor een hoge notitie zijn:
Queen – Now I’m Here
Coldplay – Clocks
U2 – With or Without You
Journey – Don’t Stop Believing
Golden Earring – When The Lady Smiles
Bløf – Ze is er niet

Maar hieronder, vlak voor het nieuwe jaar, een speciale (nog mooiere) versie van hét nummer wat mij betreft:

Acda en de Munnik – Lopen Tot De Zon Komt

De snelheidsduivel

Godverdomme, wat een eikel! Vloekend zat ik op 9 december in de auto naar school, toen één of andere klojo mij op een verschrikkelijke wijze inhaalde op de weg tussen Raalte en mijn eindbestemming Zwolle.

Op die weg zijn er twee mogelijkheden om je voorligger in te kunnen halen. Bij twee stoplichten zijn er twee rijbanen voor de doorgaande weg, waar je na het kruispunt snel weer moet invoegen via de vrij korte invoegstrook. Nu besloot iemand met haast mij op het laatste moment nog even in te halen. Op hoge snelheid sneed de man in pak mij bij het eerste stoplicht de pas af en nam hij ook nog eens het gehele verdrijvingvlak en een stukje van de andere weghelft mee. Vervolgens schoot meneer voor mij uit tot in het onzichtbare.

Even later, bij het tweede inhaalkruispunt, stond dezelfde man voor het rode licht. Het stoplicht sprong op groen, ik bewoog mij naar de linkerrijbaan, haalde de snelheidsduivel doodleuk weer in en bleef netjes met tachtig voor hem rijden. Het onvermijdelijke gebeurde: de geïrriteerde zakenman haalde mij over de doorgetrokken streep in. Terwijl ik hoopvol in de binnenspiegel keek, op zoek naar die camerawagen van ‘blik op de weg’ die in volle vaart de achtervolging inzet, weet ik eigenlijk al dat de kans daarop te klein is.

17 december 2008. Een doodgewone ochtend, totdat de post arriveert. Moeders komt de kamer binnen en kijkt naar mijn vader en mij: “Ja, iemand van jullie is aan de beurt!” Een brief van het Centraal Justitieel Incasso Bureau. Op 9 december om 13:24 uur zou ik op de weg tussen Raalte en Zwolle 89 kilometer per uur hebben gereden, dat is zes kilometer (9 – 3 correctie) te hard. Een kostenplaatje van toch al gauw 25 euro! Buiten het feit dat ik mijn ouders moest uitleggen waarom ik de auto zonder toestemming naar Zwolle had meegenomen, baalde ik verschrikkelijk om de aard van de boete. Zes kilometer!

De betutteling van de Nederlandse overheid kent geen grenzen. Als je veel te hard rijdt, moet je daar vanzelfsprekend voor boeten, maar wie zeurt er nu om zes kilometer op een boerenweg? De politie zou zich eens meer bezig moeten houden met het opsporen van wegmisbruikers die afsnijden, bumperkleven of inhalen over doorgetrokken strepen. Dat zal natuurlijk wel teveel geld kosten en te weinig opleveren. Sta bijvoorbeeld drie minuten langs de weg Raalte-Zwolle en er zullen tien auto’s zijn die minstens zes kilometer te hard rijden. 250 euro! Doe dat eens op tien verschillende plekken in Nederland op hetzelfde moment: (minimaal) 2500 euro in drie minuten. Dat spekt de staatspot! Als je op dezelfde manier op zoek gaat naar wegmisbruikers, ben je een uur bezig en is de opbrengst maximaal de helft. Geld is blijkbaar belangrijker dan de veiligheid op de weg, dus doe ik maandag de acceptgiro maar zoetjes op de post.

Een schrale troost: Het opdringerige zakenfiguurtje zal ook wel zijn geflitst. En in dat geval gaat het niet om luttele kilometers. Kassa!

Three of a Kind 32: Fusie? Nee!

Excuses, excuses! In navolging van Johan ga ik met de billen bloot voor mijn trouwe webloglezers en dat zou jij ook in overweging moeten nemen Jitse! Te lang heb ik niks meer geschreven door de drukke periode op school. Veel reacties heb ik al ontvangen waar mijn blogs blijven. Nu pak ik de draad gewoon weer op.

Johan, in de vorige Three of a Kind liet jij je licht schijnen op de ‘6+5 regel’. Inmiddels is het voorstel door de Europese Commissie afgekeurd omdat het het vrije verkeer van werknemers en arbeidsrechten in de EU een blokkade voor het voorstel vormen. Heel zonde, want het is naar mijn mening een uitstekende oplossing voor de koopwoede van bepaalde clubs. Als ik naar een wedstrijd van Twente kijk, wil ik niet een verzameling van Afrikanen, Zuid-Amerikanen en Oostblokkers aan het werk zien, maar het liefst ook wat Nederlandse spelers. Bij Twente verwacht ik zelfs enkele échte Tukkers zoals Brama in de selectie. Genoeg over die regel, jij vroeg me naar fusies in het voetbal, momenteel een ‘hot item’ bij de KNVB.

Ik wil er geen doekjes om winden: ik ben geen voorstander van fusies. Natuurlijk zal het voor sommige clubs onvermijdelijk worden zich te fuseren met andere clubs, maar dan moet dat uit de clubs zelf ontstaan, niet omdat ze min of meer worden aangespoord door de KNVB. De voorzitter van de voetbalbond, Henk Kesler, denkt daar natuurlijk anders over. Hij ziet Roda JC en Fortuna Sittard nog liever vandaag dan morgen opgaan in FC Limburg en hij kan ook een fusie tussen AGOVV en Go Ahead Eagles wel waarderen (ja echt waar Jitse). Ondertussen wordt de geruchtenmachine nog iets opgestookt want ook Telstar en Haarlem, FC Eindhoven en Helmond Sport en Groningen en Veendam worden in één adem met elkaar genoemd. Reden? De slechte financiële situatie van clubs in de Jupiler League. “Ik zou met achttien kunnen leven, als de afdeling maar gezond is”, staat geschreven in een interview met Kesler in het NRC Handelsblad van 22 november. Het liefst had de voetbalbaas zestien ploegen in de Jupiler League gezien.

Als onderbouwing van die slechte financiële situatie noemt Kesler Jupilerclubs speelballen van sponsors en hekelt hij de lage toeschouwersaantallen. Bij fusieclubs zal dat laatste naar mijn mening niet verbeteren. Een die hard Fortuna-fan zal nooit een wedstrijd van het FC Limburg willen bezoeken. Hij ziet zijn Fortuna liever terug in de amateurklasse, het geel-groene bloed stroomt door zijn aderen. “Schei toch uit, man! Dat bestaat al lang niet meer”, had Kesler gezegd in het NRC, bewerend dat clubliefde niet meer zou bestaan. Toch moeten we Kesler niet teveel zout in de ogen strooien. Hij wil immers met ingang van seizoen 2009/2010 één club minder hebben in de club Jupiler League. Het seizoen erop zal er zelfs een tweede moeten verdwijnen. Een fusie lijkt dus wel de enige uitweg te gaan worden voor zielarme clubs als Eindhoven en Fortuna.

Niet alleen in het profvoetbal wordt er gepraat over fuserende clubs. In het amateurvoetbal worden clubs ook te pas en te onpas aan elkaar gelinkt. Een mogelijke fusie tussen de Glanerbrugse verenigingen Eilermark en vv Glanerbrug kreeg bijvoorbeeld een twee pagina’s vullend artikel in de Koploper Magazine. Tussen beide ledengroepen is het haat en nijd (gaan ze zelfs met elkaar op de vuist), maar Henk Middelhoff, voorzitter van Glanerbrug, ziet genoeg in het omstreden plan. Misschien niet onlogisch; op het complex van Glanerbrug zijn weinig mogelijkheden en bij Eilermark is er over zeven jaar genoeg ruimte voor een eredivisiewaardig stadion. En – jij noemde het al Johan – ook op Sportpark het Diekman wordt er gesproken van een fusie. Althans, Zuid-Eschmarke voorzitter Bas Veenendaal doet dat in de VI. Hij ziet een fusie met grootmachten De Tubanters en Sportclub Enschede en het kleine broertje PW wel zitten. ‘De naam FC Diekman is al eens gevallen’, vertelde hij VI hoopvol. Hoewel ik Bas hoog heb zitten, dit is gewoon onzin. Uit betrouwbare Tubantersbron heb ik me inmiddels laten verzekeren dat daar geen sprake van is, hooguit van een nauwe samenwerking. Daar is immers helemaal niks mis mee! Voor Zuid-Eschmarke was het een leuke stap geweest, maar Tubanters en Sportclub hebben nog iets teveel bestaansrecht en ambitie om ook maar aan fusies te denken. PW, één van de oudste clubs van Nederland, zou alleen om haar rijke historie niet eens moeten willen fuseren.

Kortom, fusies hoeven wat mij betreft niet. Je zou veel meer mogelijkheden kunnen putten uit nauwe samenwerkingsverbanden. Samen grote toernooien organiseren, jeugdopleidingen samenkoppelen, sociaal-maatschappelijke projecten opzetten. Op zo’n manier plukken clubs ook vruchten van een samenwerking. Wat de Jupiler League betreft: gooi die scheiding tussen profs en amateurs nu gewoon eens open! Dan is het uit met de pret. Clubs die met de pet naar hun begroting gooien degraderen zo vanzelf weg in eenzaamheid. Amateurclubs die wel duizenden fans hebben en een degelijke begroting krijgen zo de kans om te laten zien hoe het wél moet. Verder zou je dan ook nog eens minpunten kunnen uitdelen aan clubs die lak hebben aan hun financieën, dat gebeurt in Engeland ook.

Jitse, jij mag ook weer eens aan de bak. Op dit moment naderen we de winterstop. Dat betekent straks niet alleen dat de transfercaroussel weer op volle toeren gaat draaien, maar dat het kerstoordeel ook wordt geveld. Dat wil niets anders zeggen dan dat er straks weer koppen gaan rollen in het trainersvak. Huub ‘Stuub Hevens’ Stevens is een naam die veel wordt genoemd. Ook Trond Sollied, Frans Adelaar, André Wetzel en Hans Westerhof moeten hun baan niet al te zeker zijn. Vlak over de grens zou Rutten er wel eens snel bij Schalke 04 uit kunnen liggen. Dus Jitse, aan jou: welke trainers gaan er de komende weken vallen? En wie zouden er wel eens op kunnen staan om de vacante rollen in te vullen? Is een Trainerswechsel tussen Schalke en PSV misschien een mogelijkheid?

Een basis van vertrouwen

De kredietcrisis komt me de keel uit. Ik kan het niet meer horen, zien of luchten. Sinds de start van de crisis heb ik me altijd voorgenomen er geen woord over vuil te maken (ook omdat ik er niet veel verstand van heb), maar nu wordt het mij toch echt te gortig.

Overal waar je de laatste weken kijkt of leest speelt de kredietcrisis de hoofdrol. In de voetbalkantine wordt de zoveelste slechte grap over sparen in IJsland vertelt. De kranten vullen steevast de eerste twee pagina’s met onheilspellende kredietberichten. In elk nieuwsblok wordt gestart met het laatste nieuws over deze economische puinhoop. Zelfs het gevonden lichaam van Marlies van der Kouwe moest bij de NOS even wachten op het nieuws rond de nog altijd dalende koersen. Alsof je de ontdekking van buitenaards leven ondergeschikt stelt aan het zoveelste verlies van Feyenoord in de Eredivisie; het kan gewoon niet.

Persoonlijk heb ik niks tegen mediahypes. Ik moet zelfs zeggen dat ik de oneindige berichtgevingen rond Fitna en de moord op Van Gogh uitvoerig heb gevolgd. De krediethype heb ik tot nu toe maar gelaten voor wat het is. Totdat ik gister op de AD-site het bericht las met de titel Meer appeltaart door kredietcrisis. Een stuk over populaire etenswaar, waarin wordt gesuggereerd dat appeltaart populairder wordt door de kredietcrisis, terwijl een reden daarvoor niet wordt gegeven. Als er dit soort onjournalistieke stukken moeten verschijnen om iets ‘nieuws’ te produceren is het einde zoek.

Bovendien dragen de donkere berichten over de koersen niet bij aan een snelle opmars van de economie. Terwijl gewone burgers zich feitelijk nog nergens zorgen over hoeven te maken, gaan de eerste paniekmakers als hazewindhonden naar de bank om zo snel mogelijk al het spaargeld op te halen. Zoals een econoom laatst op de beeldbuis wist te melden ‘valt en staat de economie op basis van vertrouwen’. Ik ben een leek in de economie, maar vrij vertaald betekent dit voor mij dat als de media minder berichten over de crisis, mensen meer vertrouwen krijgen en de economie er weer sneller bovenop komt. Laten media deze verantwoordelijke rol eens op zich nemen, zonder angst bij de burgers in te boezemen.

Gewoon Vreemdgaan

‘Life is short, have an affair!’. Het klinkt als de slogan van een reclamecampagne van een malafide verzekeringsadviseur, maar alleen het woord affaire past er niet helemaal tussen. De slogan wordt gebruikt door de website www.secondlove.nl. Een online datingsbureau dat zich richt op de bezette man of vrouw.

Ben je de dagelijkse sleur helemaal zat? Heb je zin in een avontuurtje, maar wil je wel bij je vriendin blijven? Second Love doet alsof vreemdgaan aan de orde van de dag is en dat je er al helemaal niet voor hoeft te schamen. De site biedt bezette mensen met de kriebels een discrete methode aan om een gelijke te vinden. Zo kun je samen afspreken en ’s avonds gewoon bij je eigen vent of meisje in bed stappen, die natuurlijk niks van je zedelijke avontuurtje heeft gemerkt.

Een grijzende machoman, in het bezit van een veel jongere vriendin gluurt knipogend naar een jonge gebronsde alleenstaande vrouw in hetzelfde restaurant. Het is de reclamefoto van Second Love. Walgelijk, een bedrijf dat geld verdient aan bedriegende mensen. En niet zo’n beetje geld ook. Ook al wil ik mijn vriendin natuurlijk niet bedriegen, ik meld me voor de gein onder een gefingeerde naam op de site aan. Het verwachte addertje onder het gras wordt me al snel duidelijk. Een lidmaatschap voor een maand kost iets minder dan 70 euro!

Zeventig euro en je weet nog niet eens wat je achter de vergrendelde website aantreft. Misschien worden bedriegers hier wel bedrogen. Dat zou op zich wel een leuke grap zijn. Toch blijf ik het hele concept niet begrijpen. Wie betaalt er nu zoveel geld om zijn vriendin te kunnen bedriegen? Als het je zoveel geld waard is kun je de relatie toch beter meteen verbreken? Aan de andere kant geloof ik niet dat ik de bedoeling van Second Love begrijp. Geld verdienen aan het kapot maken van (succesvolle) relaties of zelfs gezinnen. Dan ben je volgens mij niet helemaal goed bezig.

‘Gun jezelf een affaire’ en betaal nu 300 euro voor een half jaar spannende contacten buiten je eigen relatie om. Is vreemdgaan nu zo gewoon?

Mijn Zesde Zintuig

Ik heb een zesde zintuig. Ja, misschien kom ik nu een beetje met de deur bij jullie in huis vallen, maar het is echt waar hoor! Tenminste… als ik Peter van der Hurk moet geloven. De paragnost (wat heb ik toch een afkeer van dat soort types) was vandaag te gast bij Life & Cooking van Carlo & Irene, omdat hij de winnaar was van het door Beau van Erven Dorens gepresenteerde ‘het Zesde Zintuig – Plaats Delict’. Een programma dat onderdak biedt aan mensen die denken moordzaken met spiritualiteit te kunnen oplossen.

Van der Hurk noemde zichzelf in de uitzending van vanmiddag helderziend, heldervoelend en helderruikend. Toen Carlo Boszhard naar de laatstgenoemde spirituele eigenschap vroeg, antwoordde de ziener: “Ik kan ruiken of er in een ruimte werd geschilderd”. Mijn gedachten schoten terug naar vanochtend, want toen vond mijn onwaarschijnlijke openbaring van mijn zesde zintuig plaats. Ik kon namelijk bij het betreden van de voetbalkleedkamer meteen ruiken dat er iemand een gigantische bierscheet had gelaten. Hoera, ik ben helderruikend!

Ontdek je gekje

“Het zal mij benieuwen wat ze met dat lege pand gaan doen.”
- “Ja, ze mogen er snel weer wat in zetten, nu trekt dat alleen maar van die hangjongeren aan.”

Meteen schiet mijn aandacht naar de vier meiden uit Nijverdal, afgelopen donderdag in de stoptrein richting Enschede. In hun beste Twents (waarbij vergeleken mijn ingeslikte lettergrepen en verlengde klinkers engelengezang zijn) hebben ze het over een leegstaand winkelpand, dat nogal de nodige rare figuren aantrekt. Het gesprek vervolgt even over enkele hangjongeren, maar neemt plots een andere wending.

“Ja, Pedo Willem loopt daar ook altijd rond”
- “Pedo Willem ja, die zag ik gister nog lopen.”
~ “En Flikkergait”
“Die is ook gek ja.”
- “Rooie Henkie hebben we ook nog”
“Ja maar Flikkergait slaat alles”
~ “Toen hij bij Man Bijt Hond was, haha! Wat een gekken hebben we in Nijverdal.”

Dan valt er een stilte in het gesprek. Gelukkig maar, want nu kan ik even bijkomen van de namenwaterval die de meiden zojuist hebben losgelaten. Pedo Willem, Rooie Henkie en Flikkergait. Vooral de laatste doet mijn onderzoekershart iets sneller kloppen. Na een korte zoektocht op het wereldwijde web vind ik Flikkergait en weet ik gelijk waarom hij de vreemde bijnaam draagt. De in 1930 geboren Gait uit Nijverdal vindt het op zijn oude dag nog erg leuk om ‘het’ met jonge jongens te doen. En daar maakt de oude snoeper geen geheim van! Dacht ik dat we in Enschede met de bebaarde jointjesrokende zwerver (die volgens de geruchten veel geld schijnt te hebben) en de ex-militair (‘Ik heb nog gevochten in de oorlog’) twee markante figuren in huis hebben; Flikkergait uit Nijverdal spant de kroon.

Het vierde, Indische, meisje doet voor het eerst haar mond open. Ik maak me klaar voor een nieuwe dorpsgek en heb de pen in de aanslag, een blocnote op schoot en mijn oren gespitst!
“Jongens, wat hebben we toch eigenlijk een kutrooster he?”

Flikkergait bij Man Bijt Hond. Na het zien van het filmpje laat zijn bijnaam niks te raden meer over.

Ode aan Supermario

Toevallig sprak ik gisteren met mijn schoolkameraad Johan over de trainer van voetbalclub NEC, Mario Been. We maken er al geruime tijd geen geheim van dat we de langharige trainer zeer waarderen. Die waardering is uitgegroeid tot idolate uitspraken en stiekem begin ik zelfs een beetje van Mario te houden.

De Rotterdammer is een verademing voor de Nederlandse televisie; een trainer die zijn gelijke niet kent. Professionalisme, charisma, sportiviteit en humor: Wat wenst voetbalkijkend Nederland zich nog meer? Geen saaie, houterige persconferenties van Marco van Basten of scheldkanonnades van Louis van Gaal, maar alleen nog respectvolle, eerlijke én grappige uitspraken van Mario Been in Studio Sport graag!

Wie de jovele Been in huis haalt, heeft gegarandeerd de avond van zijn leven, want de eenmalig international is de koning van de droge opmerkingen. Zo verklaarde hij 30 augustus na een domme rode kaart van speler Rutger Worm (tweede gele kaart voor shirtje uittrekken) dat hij het geen slimme actie vond en dat Worm daarbuiten ‘ook nog gevaar op een verkoudheid’ liep.
Op de vraag of zijn spelers na de wedstrijd van gisteren tegen Feyenoord niet toe zijn aan wat rust, antwoordde Been met een droog gezicht en Rotterdamse accent: “Ja, we gaan twee weken naar de camping met z’n allen.”

Buiten alle gekkigheden om is Mario Been ook nog een uitstekend voetbaltrainer. De ex-Feyenoorder is al aan zijn derde seizoen in Nijmegen begonnen. Daar verloor hij sinds 16 februari dit jaar nog maar één officiële wedstrijd en wist hij zich met de NEC bovendien te plaatsen voor de groepsfase van de UEFA Cup. Volgend jaar zal Feyenoord staan smeken voor een getekend contract van ‘Mariodona’. Of Been volgend jaar al gaat terugkeren is maar de vraag, maar dát hij terugkeert bij Feyenoord is een zekerheid. Geluk voor de Rotterdammers, want met hem als coach, zal Feyenoord al met één been uit de problemen zijn. Supermario verdient een ode.

Mario Been in enkele seconden: Humor, Eerlijkheid en Respect

Dirty Dancing de musical

‘The time of your life’

Romanticus als ik ben (ahum), trakteerde ik Ellen afgelopen zondag op een avondje musical in Utrecht, want daar draait op dit moment Dirty Dancing. Het was een verrassing en ook al probeerde ik er zo min mogelijk over los te laten, ze had toch een sterk vermoeden dat de verrassing deze musical zou zijn.

Hoewel ik zelf eigenlijk niet zo’n fan ben van dansen, besloot ik na grondig onderzoek toch Dirty Dancing boven de alom geprezen Tarzan te verkiezen. Dirty Dancing zou namelijk vooral in de smaak vallen bij vrouwen en dat is precies wat ik voor Ellen wilde.

Achteraf bleek het ook voor mij een hele leuke avond. ‘Vies dansen’, zoals mijn teamgenoot Ed de musical steevast bestempelt, is een dans- en toneelspektakel dat voor iedereen wat te bieden heeft. Het zit vol met grappige elementen, het verveelt geen moment en de dansscènes zijn voortreffelijk. Het hoogtepunt van de avond is ongetwijfeld de zogenaamde ‘lift’. Een ‘dansmove’ die op het eerste gezicht simpel lijkt, maar als je er bij nadenkt ontzettend moeilijk is. Nog iets anders dat mijn aandacht trok: de rekwisieten. Het podium is eigenlijk heel eenvoudig opgebouwd; wat schuivende en draaiende voorwerpen en de klapdeuren die in bijna elke scène een verschillende rol hebben. De achtergronden worden ontzettend mooi weergegeven door de lichten. Het ene moment waan je jezelf in het bos tijdens de nachtelijke uren, het andere moment in een gigantisch grasveld en even later midden in het water.

Voor iedereen die nog niet weet waar de musical (of de gelijknamige film) over gaat, hier in het kort: In de zomer van 1963 viert de schuwe Baby Houseman haar vakantie met haar ouders en zus op de Kellermans vakantieclub. Als ze op een avond de geheime dansfeesten op de camping ontdekt wil ze niets liever dan deel uitmaken van die danswereld en dansleraar Johnny Castle. Als ze zich plotseling moet bewijzen als Johnny’s partner op de dansvloer en daarbuiten, neemt het leven van Baby een beslissende wending.

De hoofdrolspelers zetten hun rol goed neer. De stoere Martin van Benthem en de schattige Jette Carolijn van den Berg vertolken hun rol als Johnny Castle en Frances ‘Baby’ Houseman uitstekend. Beide lijken zelfs ontzettend veel op hun voorgangers Jennifer Grey en Patrick Swayze uit de film Dirty Dancing (1987).

Kortom, een avond om niet snel te vergeten en zeker de trip naar Utrecht en de kaarten waard. Dus aan iedere man die zijn dame de ‘time of her life’ avond wil bezorgen: koop eens twee kaarten voor Dirty Dancing!

Misselijkmakende praktijken

Mijn oog viel vandaag op een klein berichtje op één van de binnenlandpagina’s van het AD. ‘Konijn met frituurvet overgoten’, zo luidde de angstige titel. Het bericht zelf was evenmin geruststellend. Een inwoner van Den Haag vond zaterdag een met frituurvet overgoten konijn in zijn Kliko. Waarschijnlijk door zijn mishandelaar voor dood achter gelaten in een afvalbak. Misselijkmakende praktijken, die helaas nog teveel voorkomen in Nederland.

Het konijn verkeerde in shocktoestand toen het bij de knaagdierenopvang werd gebracht. Schoon krijgen gaat waarschijnlijk niet lukken. De anders zo witte hangoor zal het de rest van zijn leven waarschijnlijk met een gelige vacht moeten doen. Bovendien kon het beest zijn achterpoot niet bewegen.

Het konijn dat in de Kliko werd gevonden (bron: AD, Geertje van Kranen)

Ik heb een ontzettende hekel aan dierenmishandeling en ik betreur het daarom dat er in Nederland zo luchtig mee wordt omgegaan. Steeds vaker lees je in de krant dat er opnieuw dieren zijn mishandeld en steeds vaker hoor je dat de dader er met een lage (taak)straf van afkomt. Ook in ons eigen Twente lopen dergelijke gekken rond. Zo was de Twentse politie al jaren in de ban van een zieke geest die paarden neerstak in weilanden. De mishandelaar, Henk Kasebier, stond ook wel te boek als ‘de beul van Twente’.

Wanneer wordt het kabinet wakker? Waarschijnlijk als het te laat is en er vele dierenlevens zijn opgeëist door die laffe dierenmishandelaars. Er moeten eens een keer minimumstraffen worden ingevoerd tegen hen, die het in hun hoofd halen om kwade dingen met dieren uit te halen. Dier mishandeld? Minimaal voor een jaar in de bak, makkelijk zat. Wat mij betreft gaat het voorstel van Wilders ook door: het invoeren van zogenaamde Animal Cops. Iedereen heeft ze wel eens gezien op de tv-zender Animal Planet. Animal Cops zijn werkzaam in de VS en houden zich puur en alleen bezig met dierenleed. Bovendien heeft de Amerikaanse regering het niet op dierenmishandelaars. Die verdwijnen soms voor jaren in de cel.
Het wordt daarom eens tijd dat er ook in Nederland wat serieuze aandacht wordt besteed aan dierenlevens, zij kunnen zichzelf immers niet verweren.

Voorlopig is het wachten op het volgende misselijke bericht over de laffe, ongestrafte mishandeling van een weerloos en onschuldig dier. In Nederland schijnt dat nog te kunnen.

Na de OS: Heeft de lichttherapie gewerkt?

Enkele maanden geleden hadden Jitse, Johan, Daan en ik een interview voor school met Toine Schouten. We waren daarvoor al eens naar Holland Sport geweest, waar deze man samen met zwemmer Nick Driebergen te gast was.

Toine Schouten heeft namelijk in 2006 een prijs gewonnen voor zijn sportinventie. Hij is een van de bedenkers van de lichttherapie die door de Stichting Onderzoek Licht en Gezondheid (SOLG) wordt aangeboden aan iedereen die daar medisch of persoonlijk gezien behoefte aan heeft.

Een ingewikkeld verhaal, maar het komt er op neer dat Schouten in ons radio-interview uitlegde hoe hij zijn lichttherapie deze zomer zou gaan toepassen op de Nederlandse zwemmers op de Olympische Spelen. De zwemfinales zouden namelijk ’s ochtends (Chinese tijd) worden gehouden en iedereen weet dat mensen op hun best zijn vanaf het begin van de avond. De speciale lichttherapie van Schouten moest er dus voor gaan zorgen dat de Nederlandse zwemmers in Peking geen last zouden hebben van een jetlag en de hoge ochtendprestaties.

De Nederlandse Dames Estafetteploeg pakte een gouden medaille in een Olympische Recordtijd

Maarten van der Weijden, het wondermens dat op de tien kilometer openwaterzwemmen de gouden medaille pakte, was voor de Olympische Spelen al heel positief over de lichttherapie in BN De Stem. Zou de therapie dan echt hebben bijgedragen? Hebben de speciale belichtingspetten en duisternisbrillen ervoor gezorgd dat Van der Weijden die laatste meters zijn twee concurrenten voorbij gleed?

Ik heb gekeken naar de prestaties van de Nederlandse zwemmers in vergelijking tot Athene 2004:

Allereerst valt me op dat er in 2004 beduidend minder medailles zijn behaald dan in 2008. In Athene veroverden onze Nederlandse zwemhelden maarliefst zeven (2 goud, 3 zilver, 2 brons) medailles. Dit jaar waren dit er slechts twee, maar beide wel goudgekleurd.

Het zou oneerlijk zijn om hieruit af te leiden dat de lichttherapie van Schouten en kornuiten niet heeft gewerkt, want bij zwemmen gaat het immers om tijden en niet persé om de plaats waarop je eindigt.

Ik heb gekeken naar alle finalisten, dus Chantal Groot, Thijs van Valkengoed, Nick ‘Holland Sport’ Driebergen, Mitja Zastrow, Ranomi Kromowidjojo zullen individueel niet worden genoemd (evenals de Heren estafetteploeg), omdat ze allen al in de eerste ronde werden uitgeschakeld.

Dames Estafetteploeg
2008: Finale 4*100m vrij (3.33,76) >> Gouden Medaille
2004: Finale 4*100m vrij (3.37,59) >> Bronzen Medaille

Inge Dekker
2008: Finale 100m Vlinderslag (58,54) >> Achtste
2004: In 2004 deed Dekker niet mee aan de 100m Vlinderslag. Inge de Bruijn zwom toen een tijd van (57,99) en won daarmee een bronzen medaille.


Pieter van den Hoogenband
2008: Finale 100m vrij (47,75) >> Vierde
2004: Finale 100m vrij (48,17) >> Gouden Medaille

Hinkelien Schreuder
2008: Finale 50m vrij (24,65) >> Zevende
2004: Schreuder deed niet mee aan de Olympische Spelen. Inge de Bruijn zwom in de finale 50m vrij een tijd van (24,58) en won daarmee een gouden medaille. De tijd van Schreuder was destijds goed geweest voor een zilveren plak.

Marleen Veldhuis
2008: Finale 100 m vrij (54,21) >> Zesde
2004: Halve Finale 100m vrij (55,32) >> Elfde

2008: Finale 50 m vrij (24,26) >> Vijfde
2004: Halve Finale 50m vrij (25,27) >> Negende

Het is erg lastig om uit zwemtijden conclusies te maken. Of de lichttherapie zijn werk heeft gedaan is dus nog altijd moeilijk om te zeggen. Als ik naar de vergelijkingen kijk, denk ik persoonlijk dat de lichttherapie niet heeft gefaald. De meeste zwemtijden zijn verbeterd vergeleken met de Spelen van 2004. Aan de andere kant heeft de lichttherapie ook niet de zo vurig gehoopte een voorspelde medailles gebracht. Ook al is er op basis van tijden beter gezwommen dan in 2004 (dit kan ook met sportieve ontwikkelingen te maken hebben), Nederland is lager geëindigd in de zwemklassementen. Dit betekent dat andere landen, die zich niet met de lichttherapie hebben beziggehouden, Nederland zijn voorbijgestreefd. Op basis daarvan denk ik dat de lichttherapie van Schouten niet het gehoopte werk heeft opgeleverd. Gelukkig reizen we over vier jaar slechts één uur terug in de tijd en zullen in Londen de zwemfinales waarschijnlijk weer op normale tijden plaatsvinden. Kijken hoeveel zwemmedailles ons dat gaat opleveren.

Three of a Kind 29: Voorlopig geen Topklasse

Jongens!

De vakantie zit er bijna op en er begint bij mij wat meer motivatie te komen voor het schrijven van een blog. Allereerst mijn excuses naar al mijn vaste bloglezers die de laatste weken weinig nieuws hebben mogen zien. Gesloopt en wel heb ik in de vakantie alleen maar tijd besteed aan werk, football manager, slapen en vier dagen Londen. Nu ben ik weer helemaal fit voor het nieuwe schooljaar.

Jitse vroeg geruime tijd geleden al om onze voorspelling van de eindstand van het seizoen 2008/2009. Het valt me op dat jullie Twente zo slecht inschatten jongens, want na de wedstrijd tegen Arsenal is het voor mij duidelijk dat Steve McLaren de ploeg goed in de hand heeft. Ik zal er niet teveel woorden over vuil maken, hier komt mijn eindstand:

1. Ajax

2. FC Twente

3. Feyenoord

4. PSV

5. AZ

6. SC Heerenveen

7. Vitesse

8. NEC

9. FC Groningen

10. Sparta

11. Roda JC

12. FC Utrecht

13. NAC

14. Heracles

15. De Graafschap

16. ADO Den Haag

17. Willem II

18. Volendam

Johan, jij vroeg mij naar de plannen van de KNVB te kijken, omtrent het openstellen van een promotie/degradatieregeling tussen de Jupiler League en de Amateurklasses. Deze regeling zou overbrugd moeten worden door een zogenaamde topklasse, waarin de beste amateurclubs spelen met gedegradeerde BVO’s. Ik ben op zoek gegaan naar de ontwikkelingen rond de topklasse en ben in een ware soap terecht gekomen. Een soap die GTST in 2010 waarschijnlijk van de buis kan vegen.

Nederland is vanaf volgend seizoen zo’n beetje het enige land in Europa waar er nog een scheiding bestaat tussen het professionele voetbal en het amateurvoetbal. In toplanden als Duitsland, Italië en Engeland kent men deze scheiding dus niet. De KNVB wil ook het voetbalniveau in Nederland verhogen en probeert al jaren de scheiding tussen profs en amateurs open te breken, maar tevergeefs. Amateurclubs werken niet graag mee. De meeste amateurclubs willen de stap naar het grote profvoetbal niet maken, omdat ze bang zijn dat de club kapot gaat aan de hoge eisen (plus kosten) van het speelveld, tribunes, politie enzovoort.

Begin dit jaar leek dan eindelijk het hek van de dam. De KNVB had de nieuwe voetbalpyramide uitgetekend. Het hele amateurvoetbal zou op de schop gaan en de topklasse zou een feit gaan worden. Zij het niet dat amateurclubs en afgevaardigden uit elk voetbaldistrict unaniem het voorstel van de KNVB afwezen. Onze nationale voetbalbond was weer terug bij af en moest een plan verzinnen met een beter draagvlak. Tegelijkertijd wilden de amateurclubs wel dat er met ingang van het seizoen 2008/2009 een club uit de Jupiler League zou ‘degraderen’ naar de hoofdklasse (zonder er een club voor terug te plaatsen). De CED (Coöperatie Eerste Divisie) vond echter dat de KNVB hiermee te lang op zich liet wachten en dat het daarom oneerlijk zou zijn voor dit seizoen een dergelijke regeling toe te passen.

De KNVB krijgt voorlopig dus nog veel werk aan de winkel. De topklasse staat voorlopig in de ijskast en in het seizoen 2009/2010 degradeert er mogelijk een club uit de Jupiler League. Pas in 2010/2011 zou er een mogelijke topklasse met promotie/degradatieregeling op touw kunnen worden gezet.

Voorlopig nog geen top-amateurteams in de eerste divisie

Johan, ik hoop dat je hiermee genoeg duidelijkheid krijgt omtrent de gang van zaken rond de topklasse. Het is een ingewikkelde zaak die waarschijnlijk nog een paar jaar gaat duren. Toch ben ik er van overtuigd dat de scheiding tussen profs en amateurs alsnog gaat plaatsvinden, een goede ontwikkeling in mijn ogen. Zo verdwijnen clubs met torenhoge schulden, die al jaren in de kelder van de eerste divisie rondhangen (bv. Eindhoven, Fortuna Sittard, Haarlem) eindelijk uit het betaalde voetbal en kunnen kwalitatief betere (amateur)clubs als Quick Boys en Achilles ’29 er voor in de plaats.

Desondanks denk ik niet dat Mediterraneo en De Tubanters in de toekomst in de Jupiler League zullen spelen. Ik hoop het eigenlijk ook niet, want om daar te kunnen spelen verliest een amateurclub zijn gezelligheid en moet het door de huizenhoge ambities een aanpassing van zijn identiteit toestaan. Zeg nou zelf: Welke gezellige kleine amateurclub wil die ambities doorzetten? Je kunt naar mijn mening beter lid zijn van een gezellige middenmotor in de tweede klasse, dan van een professionele organisatie uit de eerste divisie.

Ik zie wel kansen voor HSC’21, De Treffers en Quick Boys Katwijk om een stapje hoger te komen. En: misschien zien we Glanerbrug binnen tien jaar wel tegen Top Oss aantreden in het stadion ‘De Brug’.

Jitse, voor jou een iets eenvoudigere opgave, want jij mag je gaan beperken tot je eigen regio. Go Ahead Eagles verkeert in zwaar weer, dat is duidelijk. Vorig seizoen liep het niet zo lekker en ook in de voorbereiding op het nieuwe seizoen wist GAE nog niet te overtuigen. Jou gaat dat natuurlijk, als echte ‘Eagle’ niet in de koude kleren zitten. De comeback van Marc Overmars was misschien hoopvol, maar hij is nu al te geblesseerd voor de wedstrijd van vanavond tegen RKC. Kijk je nog positief tegen zijn rentree aan? Is GAE nog te redden dit seizoen? En zal Overmars daar die belangrijke rol in gaan spelen? Laat ons je visie maar horen.

Mijn Jeugdidool is terug

Je kent het wel, jonge jongens die op het grasveldje in de buurt met elkaar voetballen. “Ik ben Bergkamp! Ik ben Kluivert! Ik ben Cocu!” Zo ging het vroeger toen ik ook net als de andere jongens uit de buurt de hele dag alleen maar met het voetbalspelletje bezig was.

Een voetballer was ik echter nooit echt geweest. Ik begon al op hele jonge leeftijd met judo, de sport die mijn vader in vroegere tijden op redelijk hoog niveau heeft beoefend. Voor mij lag geen succesvolle judocarrière in het verschiet. Ik viel altijd net onder de zwaargewichten, waardoor ik jongens van drie koppen groter en drie buiken breder tegenkwam. Resultaat waren veel derde en tweede plaatsen, maar slechts weinige keren was ik de nummer één.

Ik kwam in aanraking met voetbal op mijn negende. Toen mijn tante mij de kwalificatiewedstrijden en het WK van 1998 liet meekijken bij haar thuis. Vanaf toen was voetbal hét spelletje en keerde ik judo definitief de rug toe. Jammer genoeg heeft mijn tante nooit kunnen meemaken dat ik een voetbalwedstrijd speelde, ze overleed op veel te jonge leeftijd.

Mijn voetbalidool is ook sinds mijn contact met het spelletje Marc Overmars. De snelle behendige buitenspeler viel in mijn ogen altijd op en hij was degene in wiens voetensporen ik wilde stappen. Ik speelde op zijn positie, droeg mijn haar net als hij, en had hetzelfde rugnummer 11. Uiteindelijk bleek ik te weinig kwaliteiten te hebben voor een buitenspeler en belandde ik in de verdediging. Mijn haar is inmiddels gegroeid en mijn rugnummer is mijn geluksgetal 3 geworden.

Toen Marc Overmars in 2004 afscheid nam van het profvoetbal zwoer ik nooit meer een nieuwe favoriete voetballer te hebben. Toch bombardeerde ik enkele maanden geleden Khalid Boulahrouz als mijn nieuwe favoriet. Zul je het net zien, dan keert je jeugdidool na vier jaar afwezigheid en op 35-jarige leeftijd terug in het voetbalwereldje. Overmars gaat weer beginnen en wel bij Go Ahead Eagles. De club waar hij zijn carrière begon en waar beroepshooligan en journalist Jitse regelmatig de tribunes onveilig maakt.

Op het moment dat ik het nieuws van de terugkerende Overmars las, schoot de hierboven staande anekdote door me heen en deze wilde ik graag op mijn weblog prijsgeven. Overmars is terug! Geweldig! Vanaf de volgende training ben ik als vanouds weer Overmars….. of blijf ik toch Boulahrouz?

Drama in Kakamega, Kenia

Negatieve reisadviezen moeten serieuzer worden genomen


Lekker in je zomervakantie een paar weekjes helpen in een arm Afrikaans dorpje. Vrijwillig de boel opbouwen en zo kansloze armen tenminste iets waardevols geven. Dat doen de mensen van vele hulporganisaties, zoals de stichtingen Livingstone en Simavi. Goed werk en de vrijwilligers steken er ook nog eens iets van op. Wie zou dan kunnen denken dat zo’n werkweek uitloopt op een groepsverkrachting van enkele jonge vrouwen?

Vorige week, toen twaalf Nederlandse jongeren van de Christelijke stichting Livingstone bijna klaar waren met het opknappen van een schooltje in het Keniaanse Kakamega, gebeurde het schokkendste dat ik de laatste maanden heb gehoord. Een groep van zo’n tien Kenianen, bewapend met een vuurwapen, wat harken en enkele speren, overviel het terrein waarop de vrijwilligers verbleven. Vanaf dan verandert het verhaal in een horrorfilm. Vijf Nederlandse vrouwen tussen 17 en 25 jaar werden verkracht en niemand kon iets doen, want de rest zat vastgebonden.

Kakamega op de kaart, in het paarse vlak

Ik vind het een schokkende gebeurtenis. Alleen al de gedachte dat een naaste zoiets zou overkomen maakt me misselijk. Echter komen de horrorgebeurtenissen in Kakamega voor mij niet als een verrassing. Helemaal niet nadat ik mezelf op internet heb ingelezen op Kenia en Kakamega.

Wat blijkt nu namelijk: al in januari van dit jaar zond het Ministerie van Buitenlandse Zaken al een negatief reisadvies uit voor Kenia. Met in het voor bijzonder enkele gebieden, waaronder, jawel, Kakamega.

‘Reizigers wordt geadviseerd waakzaamheid te betrachten en zich steeds goed op de hoogte te stellen van de actuele ontwikkelingen en de veiligheidssituatie in het land. De situatie kan her en der nog gespannen zijn, onder meer door de problematiek van de vele ontheemden en de onopgeloste onderliggende oorzaken. Dit geldt vooral voor de westelijke Riftvallei (nabij Kakamega, WL).’ (www.minbuza.nl)

Dit reisadvies is een half jaar na dato nog altijd niet ingetrokken, omdat de spanningen van na de Keniaanse verkiezingen in december 2007 nog altijd niet zijn bekoeld. Ook meldt de website van Buitenlandse Zaken dat de criminaliteit in Kenia bijzonder hoog is. Daarbij zou ‘seksueel geweld vaak niet geschuwd’ worden. Ik vraag mij af hoe een stichting of land ooit een groep met jonge meiden naar een land kan sturen waar de veiligheid op z’n zachtst gezegd ter discussie staat. Het is wel erg naïef om te geloven in de goedheid van de mens, opdat er niks ernstigs zal gebeuren als je je inzet voor de bevolking. Enkele reisorganisaties, zoals FairGroundFoundation, plannen zelfs geen excursies door het binnenland van Kenia, omdat de veiligheid niet te garanderen is.

Overal verschijnen citaten van hulporganisaties die beweren dat viezigheden als in Kakamega slechts incidenten zijn en dat de vrijwilligers van Livingstone zich op een beveiligd terrein bevonden. Nou laat me niet lachen. Als tien mannen met slechts één vuurwapen en wat huis-, tuin- en keukengerei een ‘beveiligd’ gebied kunnen overmeesteren, wordt er niet goed beveiligd. Zelfs in het stadhuis van Amsterdam zou je met deze middelen waarschijnlijk niet verder komen dan de eerste verdieping.

Ik wil niemand de schuld in de schoenen schuiven, maar feit blijft dat vijf meisjes zijn verkracht en dat ze, trauma’s al daargelaten, ondanks medicaties nog altijd in angst moeten afwachten op die laatste test die moet uitwijzen of ze zijn besmet met aids.

Vooral scholen in Kakamega krijgen de aandacht van hulporganisaties

In het vervolg moet er wat voorzichtiger om worden gegaan met de levens van de vrijwilligers. Het is onverantwoordelijk om levens te wagen voor het opbouwen van een schooltje. Dat zou moeten betekenen dat hulporganisaties geen mensen sturen naar gevaarlijke gebieden, tenzij de beveiliging wél goed is geregeld. Die hoop lijkt echter een illusie en dus is het wachten op een volgend incident.

Het is natuurlijk al triest dat er mannen op onze planeet rondlopen die tot dit soort dingen in staat zijn. Op de website van het AD staat dat de reden de grote armoede in het land zou zijn. Een stelling die niet deugd. Hoe arm je dan ook mag zijn, het geeft geen vrijbrief om je lusten te botvieren op jonge vrouwen. Ik hoop dat de daders, zodra ze gepakt worden, een hele lange, zware straf boven het hoofd hangt.

Mijn eerste publicatie!

Het is zover, mijn eerste publicatie als journalist is een feit. Nouja, het is eigenlijk al mijn tweede publicatie. In september 2006 hadden mijn klasgenoot Jitse en ik al eens een bericht in de Leeuwarder Courant over beroepsfantast Jeroen de Kreek. Deze internetadvocaat / wannabe-politicus / Balkenende-hater was vastbesloten onze premier achter slot en grendel te krijgen en zelf het land te besturen. Het tegendeel bleek waar. Meer dan een jaar na ons bericht kwamen diverse andere media met het verhaal van Jeroen de Kreek. Wij waren hen echter allang voor geweest!

Maanden geleden nam ik in eerste instantie voor school en het clubblad van mijn voetbalclub De Tubanters een interview af met ex-profvoetballer Kåre Becker. De geboren Zambiaan speelt tegenwoordig in de tweede klasse bij De Tubanters en was bereid wat over zijn profcarrière te vertellen. Tijdens het interview bedacht ik me dat het wel eens een leuk artikel zou kunnen worden voor een groter medium, omdat Becker enkele mooie anekdotes en uitspraken deed over zijn jacht naar succes in het profvoetbal. Zo gebeurde het dat ik via journalist Eddy van der Ley in zijn eigen blad ‘Koploper Magazine’ een publicatie kon regelen.


Voor het resultaat verwijs ik door naar de website van Koploper Magazine, waar sinds vandaag het interview is te bewonderen. Zo is mijn eerste interview een feit!

" Jonge talentvolle voetballers die plotseling uit het profvoetbal verdwijnen, het komt niet zelden voor. Zo ook Kåre Becker (30), nadat zijn situatie bij FC Zwolle niet meer te houden is. De huidige aanvaller van zondag tweedeklasser De Tubanters ziet het zelf als een ‘mindere periode’, maar is vastbesloten: ‘Ik heb altijd gezegd, ik keer terug in het profvoetbal.’ "

Lees het interview hier verder...

Three of a Kind 26: EK 2008: Het mooiste, beste en het slechtste

Jongens het is nu al twee weken geleden sinds de EK-finale is gespeeld. Ik heb alles even laten bezinken en kom nu met een verlate Three of a Kind. Johan je vroeg me een terugblik op het EK. Daarop heb ik besloten een rijtje op te stellen.

Beste elftal:
Het beste elftal hoeft voor mij niet perse de Europees kampioen te zijn, maar is het in dat geval wel. Nederland had een gooi naar die benoeming kunnen doen, maar dan had het zich niet zo moeten laten verrassen tegen de Russen. De Spanjaarden hebben daarentegen alles overtuigend gewonnen, ze zijn de terechte kampioen en hebben het beste elftal op het veld gehad.

Grootste tegenvaller:
Griekenland is mijn grootste tegenvaller. Hoewel ik ze in de verschillende EK-poules geen punt heb gegeven, had ik wel iets mee verwacht van de Europees Kampioen van 2004. Ze schopten echter geen deuk in een pakje boter en ik vind het zelfs een wonder dat ze tegen een B-team van Spanje wisten te scoren.

Beste speler:
Xavi Hernandez werd uitgeroepen tot de speler van het toernooi. Omdat ik niet erg veel op hem heb ik een andere beste speler gekozen. Arsjavin heeft te weinig gespeeld, maar liet een goede indruk op me achter. De Duitser Bastian Schweinsteiger vond ik erg goed dit toernooi, maar het meest overtuigend vond ik toch Wesley Sneijder. Wat een ontwikkeling heeft die jongen doorgemaakt! Hij liet tijdens het EK zien een volwassen voetballer te zijn geworden en hij was degene die Nederland tijdens haar wedstrijden op sleeptouw nam en nog iets in te brengen had tegen de Russen.

Grootste talent:
Een talent benoemen vind ik lastig. Ik ga daarom voor Cesc Fabrégas van Spanje. De 21-jarige aanvallende middenvelder toonde zich een volwassen speler tijdens het EK en was een spelbepalende factor in de Spaanse ploeg.

Beste Coach:
Dat kan maar één man zijn naar mijn mening. Wie van een elftal dat bestaat uit Zuid-Europese ego’s een hecht team kan vormen, dat voor het eerst sinds decennia een grote prijs pakt, doet het gewoon goed. Daarom is Luis Aragoñes mijn coach van het toernooi.

Mooiste doelpunt:
Het doelpunt van Wesley Sneijder tegen Frankrijk mocht er wezen, het doelpunt van de Turk Nihat tegen Tsjechië niet te evenaren en de vrije trap van Michael Ballack tegen Oostenrijk ongenadig hard. Mijn mooiste doelpunt van het EK is echter het doelpunt van Sneijder tegen Italië. Niet alleen omdat Sneijder de bal op een fraaie wijze achter doelman Buffon weet te richten, maar ook om de architectonische zetten van ‘Gio’ van Bronckhorst en Dirk Kuyt. De breedtepass van Gio is precies op maat en de wijze waarop Kuyt de bal richting Sneijder kopt is fantastisch.

Compleet onderschat:
Rusland is compleet onderschat. Door de media en door tegenstanders. Spanje wist de Russen twee keer overtuigend te verslaan, maar zowel de Grieken, Zweden als de Nederlanders gingen de boot in toen ze het legioen van wondertrainer Guus Hiddink zagen verschijnen. Een halve finale hadden weinigen voorspeld.

Zwaar overschat:
Frankrijk is totaal overschat op het EK van 2008. Hoeveel mensen dachten wel niet dat de sterrenequipe van Raymond Domenech hoge ogen zou gooien op het Europese Kampioenschap. Niets bleek minder waar. De ploeg faalde tegen Roemenië, kreeg billenkoek van Nederland en ging kansloos ten onder tegen de Italianen.

Grootste verrassing:
Ik vind Turkije de grootste verrassing van het toernooi. Eerlijk is eerlijk, wat de mannen van bondscoach Fatih Terim hebben gepresteerd is ongelooflijk en getuigt van grote mentale weerbaarheid. Er werd in vier wedstrijden in de laatste minuten gescoord. Alleen Duitsland was de Turken te slim af door nog later in wedstrijd te scoren.

Dit was goed:
De spanning was daar als nooit tevoren. Ik heb nog nooit met zoveel zenuwen naar de wedstrijden gekeken, omdat dit jaar iedereen van iedereen kon winnen. Neutrale toeschouwer ben ik niet heel vaak. Ik moet voor mezelf een land kiezen waar ik een grotere band mee heb. Dit jaar was dat (behalve Nederland) ook Duitsland. Logisch dat ik enkele spannende minuten heb doorstaan.

Dit kon beter:
De scheidsrechters. Ik weet dat het makkelijk is om te zeuren op het arbitrale trio, maar dit EK leken het wel conducteurs. Er werd gewoon teveel gefloten en te weinig gevoetbald. In het kader van de verschoning van het voetbal wilde UEFA-baas Michel Platini dat er strenger werd opgelet. Jammer, vind ik. Voetbal is nu eenmaal een contactsport en dat mag best wel blijken op het veld. Bovendien is het pietluttige fluiten Polen fataal geworden. De penalty voor Oostenrijk had nooit gegeven mogen worden, wat duw en trekwerk in het strafschopgebied is de normaalste zaak van de wereld.

Jitse, de Three of a Kind-trein moet weer een beetje op stoom raken. Ik stel voor dat je ons een voorspelling geeft van het aankomende eredivisieseizoen. Wie gaan er verrassen? Wie wordt kampioen en wie degraderen? Hoe vergaat het de Nederlanders in (de voorronde van) Europees voetbal?

Is Cairo er klaar voor?

Zondagmiddag op het terras van De Geus. Vier noeste werkers van de Albert Heijn, te weten Jesper, Allard, Niels en ikzelf, genieten van hun speciale biertje. Terwijl ik druk bezig ben met sms’en en Allard en Niels in een druk gesprek zijn verwikkeld ziet het oplettende oog van Jesper een bekende gedaante voorbijlopen. Het blijkt om Ellery Cairo te gaan, een voormalig voetballer van FC Twente. Ook weer een speler die zijn carrière in Twente terug op de rails heeft gezet. Daar zijn er talloze van op te noemen.

Jesper bedenkt zich geen moment en roept hem: “Ellery!” Op dat moment kijken ook wij op en zien tot onze verbazing dat de goedlachse Cairo, in bijzijn van vrouw en rasta-zoon de moeite neemt om een stukje terug te lopen. Jesper wil zijn handtekening op zijn nieuwste aanwinst, een Albert Heijnpet. Alleen schijnt de handtekening niet te willen lukken zonder pen, tot verbazing van Jesper zelf.

Omdat we Ellery die 20 meter niet voor niets willen laten lopen besluiten we maar een praatje met de rechtsbuiten te maken. Terwijl Niels en Allard vol bewondering zitten toe te kijken vraagt Jesper wat de voetballer op zondagmiddag in Enschede doet. “Een beetje rondkijken he, lekker in de stad.”

Nadat Cairo in 2003 afscheid nam van FC Twente speelde hij in Duitsland voor SC Freiburg en Hertha BSC. Zijn verhuizing in 2007 naar het Engelse Coventry City bleek echter een misstap. De carrière van de eens zo talentvolle Feyenoorder kwam in een zijspoor terecht en deze wil hij dit seizoen weer recht zetten bij NAC Breda. Toen ik van zijn transfer naar Breda hoorde vond ik het jammer dat Twente Cairo niet heeft geprobeerd terug te halen.

Cairo in het shirt van Coventry City

Terug voor De Geus vraag ik Ellery dan ook of hij al wel klaar is voor het nieuwe voetbalseizoen, na zo’n rotjaar. “Klaar? Ik heb er zin in om weer te voetballen, maar ik moet nog wel heel veel trainen.” Wij zijn tevreden en Cairo groet ons vriendelijk voor hij teruggaat naar zijn gezin. Voetballers die in hun vrije tijd de moeite nemen voor een praatje met een liefhebber, dat kan ik waarderen.

Mag dat?

Een greep uit de oude doos. Toen ik vanavond weer eens zat te surfen op Youtube kwam ik oude filmpjes tegen van Rembo & Rembo. Dit is werkelijk een klassiek programma. Twee ontzettende rare presentatoren die de meest onbenullige, vieze en flauwe sketches aankondigen.

Een onderdeel van het programma Rembo & Rembo is ‘Mag dat?’. In deze terugkerende sketch komt altijd een rare situatie voor. De persoon in het filmpje lost die situatie op een aparte wijze op en de beide Rembo’s doen daar hun uitspraak over. Heel erg flauw en vroeger (als 10-jarige) kon ik er dan ook niet echt om lachen. Als ik de scenes nu bekijk zie ik pas hoe geniaal flauw ze zijn.

Haka

In de Youtube v/d Week, deze week iets later dan gebruikelijk, aandacht voor sport. Rugby welteverstaan. Enkele lezers vroegen zich af wie dat beest met die lange haren is, hierboven in de titelbalk van mijn weblog. Het is Sebastièn Chabal, een uitstekende rugbyspeler van Frankrijk die wordt gevreesd door bijna alle tegenstanders. Dit is niet zomaar een man, zijn kracht is bijna ongeëvenaard op het rugbyveld.

Echter gaat het hier niet om de persoon Chabal, wellicht in een latere blog meer over het ‘oermens’. Nu gaat het om een ander fenomeen in het rugby. Ik vind sporten als American Football en rugby geweldig om naar te kijken. American Football vanwege de hele sfeer die erom heen hangt. Rugby ook vanwege de haka’s. Voor de wedstrijd is er – zoals het volkslied bij voetbal – ruimte voor een combinatie van zang en dans door beide ploegen, de haka genaamd. De Haka is een Maorische dans waarmee wordt geprobeerd om anderen te intimideren en bang te maken. Eigenlijk wordt deze dans alleen door ploegen uit de Oceanische regio uitgevoerd, waarbij die van Nieuw-Zeeland (de All-blacks) het populairst is. Verder uitleggen heeft geen zin, je moet het hebben gezien, dus bij deze hieronder de Haka

Haka Nieuw Zeeland - Ierland
.

Wat nog fraaiere beelden oplevert is wanneer twee ‘Haka-ploegen’ het tegen elkaar opnemen, zoals hieronder te zien is tussen Nieuw-Zeeland en Tonga. Er wordt door elkaar geschreeuwd en bewogen en is heel indrukwekkend om naar te kijken.

Haka Nieuw Zeeland – Tonga

Het Oranje-gevoel (3)

Het zal niemand waarschijnlijk ontgaan zijn, maar voor de zekerheid zal ik het nog even zeggen: Nederland ligt eruit! Nederland heeft zich niet kunnen plaatsen voor de halve finale van het EK 2008. Verslagen door de Russen. Door die drinkebroeders. ‘Die rollen we even op’, ‘de halve finale is een feit’ en ‘warming-up voor Italië’ waren enkele uitspraken die ik op het werk of bij de voetbalclub hoorde. Van het voorspelde kampioensteam was echter niets meer te zien. Het ‘sexy voetbal’ bleek uitgewerkt en Van Basten krijgt het weer niet voor elkaar.

Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken dat ik bijna de enige was die durfde te zeggen dat Rusland gewoon van Nederland ging winnen. De hele week heb ik mijn voorgevoel kenbaar gemaakt en de hele week heb ik met lede ogen moeten aanzien hoe mensen mij om mijn inzicht uitlachten. In dat opzicht kun je het nooit goed doen, want achteraf (na de wedstrijd tegen de Russen) wordt mij het verwijt gemaakt dat ik een pessimist ben of zelfs een landverrader! Zaterdagavond 23:06 kreeg ik zelfs het liefdevolle bericht ‘Ik haat jou, homo!’ toegestuurd via de SMS. Ik zal niet zeggen dat jij het was Jesper!

Gelukkig was alles achteraf weer helemaal goed, maar voor even was ik het doelwit van scheldkanonnades en slechte grappen die normaal alleen door mijzelf worden gemaakt. Voor het oranje-gevoel hoef ik dus niet bij jullie aan te komen. De hele wedstrijd was flut. Het Nederlands elftal heeft zich af laten troeven door Rusland, dat simpelweg veel beter was. En ga nou niet zeggen dat ik eerst zo lyrisch was om Van Basten Allard, want dat is bij deze niet zo!

Samen met Allard en Leroy was ik op verjaardagsbezoek bij ex-collega Tim. Verder was een andere ex-collega en wat familie van Tim van de partij. Tim’s familie bleek oranjegezind. Zijn vader voorspelde een 5-1 overwinning voor Nederland en Tim’s zusje was in oranje uitgedost. Ook de een andere man, waarvan ik vermoed dat het zijn oom was, bleek overtuigd van de Nederlandse kwaliteiten. Gevaarlijke plek om te zitten dus, vooral als al snel het verhaal rond gaat dat ik niet in een Nederlandse overwinning geloof.

Toch heb ik mijn best gedaan. Natuurlijk was ik voor Nederland, maar als je nog 65 euro kunt winnen als Rusland Europees kampioen wordt, huil je niet bij een verlies. Tijdens de wedstrijd ging het er soms hard aan toe, op de bank voor de buis welteverstaan. “De leeuw moet zijn klauwen laten zien!”, schreeuwde Tim’s oom. Na de ingetrokken gele kaart van een Russische verdediger verliet de vader van Tim de woonkamer voor een plaspauze. Terug van weggeweest bleek zijn ongeloof niet bekoeld. “Wacht even, dus je wilt zeggen dat als de bal achter is geweest, je alles mag doen? Schoppen, slaan, alles?”

Het huis was te klein toen mijn minst favoriete spits Ruud van Nistelrooij voor de gelijkmaker aantekende, maar toch bleef ik het zeggen: Rusland gaat winnen. Terwijl Allard en Leroy hun best deden mij te negeren beslisten de Russen de wedstrijd in hun voordeel. Teleurstelling alom. Tegen mijn principes in bekeek ik het eens van de positieve zijde: Ik kan én nog 65 euro winnen met de voetbalpoule én we konden op ons dooie gemakje naar de stad, zonder uit te moeten kijken voor al die idioten met hun vuurwerk en rare capriolen op de weg. Mijn voorspelling: Rusland wint het EK! Laat de boze reacties maar komen!

Het Oranje-gevoel (2): Nederland - Frankrijk

Positieve reacties op mijn blog over mijn belevenissen rond Nederland – Italië en het Oranje-gevoel dat bij mij weer is ontstaan. Ook kreeg ik enkele verzoeken om een soortgelijk verslag te maken rond Nederland – Frankrijk.

Helaas, vrijdagavond is mijn vaste werkdag. Ik heb nog gebeld met Michel Platini (baas van de Europese voetbalbond), maar hij wilde de wedstrijd van Oranje niet verplaatsen naar 22.45, zodat ook ik had kunnen kijken. Hoe ziet zo’n tv-loze avond eruit als Nederland een erg belangrijk duel speelt tegen topland?

17.00 uur: Je komt dus op het werk en ziet je collega’s van de voorgaande shift vrolijk naar huis gaan. ‘Vind je het niet erg dat je moet werken vanavond?’. Ik heb die vraag wel twaalf keer gehoord. Natuurlijk vind ik zoiets jammer, erg misschien zelfs…. Maar wat doe je er aan? Je staat nu eenmaal ingepland en om er nou om te gaan huilen gaat me net iets te ver. Zelfs Koning Voetbal krijgt me niet zover. Bovendien vind je de steun in al die andere collega’s die ook moeten afzien terwijl de rest met bier en chips en in het oranje gestoken voor de buis zit.

19.15 uur: De drukte bereikt een hoogtepunt. Iedereen wil snel zijn boodschappen voor het Nederlands Elftal gedaan hebben. Er komen ook steeds meer in oranje gehulde figuren in de winkel. Voornamelijk om bier in te slaan. Het gesprek van het moment is natuurlijk de naderende wedstrijd tegen de voormalig wereldkampioen Frankrijk.

20.45 uur: Alle aanwezige radio’s in het grootste Albert Heijn filiaal van Overijssel zijn afgestemd op 98.4? FM. De winkel is leeg, iedereen houdt zijn adem in en je kunt een speld horen vallen. De wedstrijd is begonnen.

20.55 uur: Omdat ik op de groenteafdeling geen radio bij de hand heb, belt Allard mij op. “Hoor je dat?” Ik hoor een hels kabaal van de radio op de achtergrond. “Nederland heeft gescoord!” Met een goed gevoel ga ik verder met mijn werk.

21.59 uur: Weer telefoon, een minuut voor sluitingstijd. Ik neem zoals wel vaker op met ‘Dries Roelvink’ en hoor weer Allard aan de andere kant van de lijn, met opnieuw een hels kabaal op de achtergrond. Vol enthousiasme schreeuwt Allard dat het al 2-0 is door Robin van Persie. “Grande Luxe”, citeerde mijn collega de commentator Jack van Gelder.

22.11 uur: Terwijl iedereen zijn afdeling nog aan het opruimen is roept Jan-Willem van de kaas- en vleesafdeling om: “2-1 door Thierry Henry”. Spannend, denk ik, ik zie de Fransen zo terugkomen en de wedstrijd omdraaien. Een halve minuut later roept Jan-Willem opnieuw om: “En het is alweer 3-1 door Arjen Robben”.

Ca. 22.30 uur: Ik zit inmiddels op de fiets naar huis en luister naar Langs de Lijn op mijn MP3-speler. Ik kan nog net meegenieten van het laatste doelpunt van Wesley Sneijder. Terwijl ik over de singel fiets zie ik het eerste vuurwerk al ontstoken worden, oranjefans lopen schreeuwend over straat en een auto vol halve garen komt met een rotvaart op me af. Eindelijk rijd ik in mijn straat als een klein jongetje, aan zijn moeders hand, mij toeroept: “Meneer! Nederland heeft gewonnen! Met 4-1!” En ik maar denken dat iedereen gek is geworden…

Voor de liefhebbers, hieronder het radio-verslag van Jack van Gelder, zoals wij de wedstrijd van Nederland bij Albert Heijn hebben beleefd. Het is wat anders, maar zeker net zo spannend. De manier waarop Van Gelder spreekt is in één woord subliem.

Het Oranje-gevoel

Daar zit je dan, in de kantine van je voetbalclub met een aantal andere leden, voor het grote scherm. Wachtend op de aftrap van de veelbesproken wedstrijd tegen Italië. Ik kijk nog even rond als de manschappen van beide landen het veld oplopen. Vrijwel iedereen is uitgedost in Oranje, of heeft in ieder geval iets oranjes aan. Ik niet. Ik heb het Oranje-gevoel verloren ergens tussen de uitschakeling op het EK 2004 en de eerste wedstrijden onder Marco van Basten.

Owjee, het volkslied begint. Gelukkig eerst Italië. Mooi gezicht, al die behaarde en met tattoes beschilderde mannen die het Fratelli d’Italia (broeders van Italië) uit volle borst zingen. Het Wilhelmus is aan de beurt en de hele voetbalkantine staat op. Tot mijn verbazing heeft mijn vader zich zelfs van zijn stoel geworpen. Ik niet. Trouw als ik ben aan de Nederlandse vlag, ik ga niet met een twintigtal Oranjefans voor een diascherm het volkslied zingen. Mijn Oranjegevoel is immers verdwenen, ergens tussen… nouja jeweetwel.

Ik schenk me een biertje in en ga zitten voor de wedstrijd. Een gelijkspel, zo was mijn eerste voorspelling. Nederland kon naar mijn mening onder Van Basten immers geen effectief voetbal laten zien. Sinds gisteren. Maandag 9 juni gaat de geschiedenisboeken in als de dag dat ik mijn Oranje-gevoel heb teruggekregen. Wat heb ik geklapt bij het eerste doelpunt van Van Nistelrooij en ik heb gejuicht bij de tweede van Sneijder. Wat wil je ook, als je de knotsgekke voetbalfanaten van de club voor het scherm ziet springen, dansen, schreeuwen en raar ziet doen. De 3-0 van Van Bronckhorst was de genadeslag, ik moet bekennen dat ik stiekem heb geschreeuwd! Uit mijn hoofd was de laatste keer dat ik me zo heb opgewonden om het Nederlands Elftal tijdens de uitschakeling tegen Portugal op het EK 2004.

Tevens moet ik opbiechten dat na al mijn kritiek op Marco van Basten ik deze na de wedstrijd tegen Italië voor even heb ingetrokken. Nederland stond tactisch zoals het moest staan. De sterke mannen (Boulahrouz, Ooijer, Engelaar, Kuyt) in de basis. Lekker de lange bal hanteren, die Italianen helemaal gekmakend. Marco, waarom heeft het niet altijd zo gekund?
Sinds het ‘voetbalpensioen’ van Marc Overmars in 2004 heb ik geen favoriete voetballer meer gehad. Daar is gisteren een eind aan gekomen, want Boulahrouz is mijn nieuwe held. Hij bewees precies waarom ik zondag de loftrompet met hem aanstak.

Je zult me vrijdag en dinsdag niet opeens met de Heineken Trom-pet zien lopen en met een welpiecap al evenmin. Maar wat zal ik juichen als Nederland blijft winnen en een opmars probeert te creëren naar die EK-finale.

Lieve Lezers, mijn Oranje-gevoel is terug!

Een ware veldslag

Exact over drie uur speelt het Nederlands Elftal haar eerste wedstrijd op het EK 2008, tegen Italië. Van Italië wordt verwacht dat het zoals altijd manipulatief, hard en waarschijnlijk smerig voetbalt. Een mooi moment om in de Youtube v/d Week terug te blikken naar de laatste wedstrijd die Nederland op een groot toernooi speelde.

Het is 25 juni 2006, wereldkampioenschap voetbal in Duitsland. Nederland speelt in de achtste finales tegen Portugal. Het zou een felle wedstrijd worden, met een recordaantal kaarten: twintig stuks! Daarvan zijn er 16 gele en 4 rode kaarten. Gisteren in het portret van Khalid Boulahrouz al een overzicht van zijn ‘aandeel’ in de veldslag tegen de Portugezen. Vandaag een mooie Youtube met alle overtredingen in de wedstrijd van Oranje tegen Portugal. Nederland is gewaarschuwd als het vanavond aantreedt tegen Italië!

Three of a Kind 23: BoemanLahrouz

Mannen,

Jitse heeft het gehad over de sierlijke Silva, Johan over de technicus Fabregas. Het is tijd voor een verdediger. Voor jullie komt mijn portretkeuze niet als een verassing en ook bij de vaste lezers van mijn weblog zal het niet inslaan als een bom. Het is geworden: Khalid Boulahrouz. Een centrale verdediger die in Nederland zijn gelijke niet kent.



Voor wie Boulahrouz niet kent, zijn bijnamen zeggen genoeg: Ijzervreter en Kannibaal. De Marokkaanse Nederlander is een keiharde, zo’n iemand die zijn tegenstander lachend door midden schopt. Daar hebben ze er in Italië, Portugal en andere Mediterrane landen legio van rondlopen. Van Basten mag naar mijn mening de hemel prijzen dat hij er tenminste eentje tot zijn beschikking heeft en met het oog op de toekomst – in de persoon van Marcellis – een tweede.

Een opmerkelijke carrière, zo is die van ‘Boula’ wel te noemen. Na in de jeugd voor AZ te hebben gespeeld, debuteerde hij als 20-jarige bij RKC in het profvoetbal. Was een jaar later direct basisspeler en een belangrijke schakel in de Waalwijkse verdediging. In 2004 kwam de carrière van de ijzervreter in een stroomversnelling. Voor een bedrag van 2,5 miljoen euro vertrok Boulahrouz om bij onze oosterburen voor Hamburger SV te gaan spelen. Slechts twee seizoenen kwam hij voor HSV uit, want het Engelse Chelsea kwam op bezoek en was bereid om de afkoopsom van 13 miljoen euro te betalen. Even was Boulahrouz de nieuwe Nederlandse voetbalrelevatie. Een avontuur bij de topclub Chelsea, dat was toch onvoorstelbaar?
Het bleek ook onvoorstelbaar, want de verdediger kwam in Engeland niet echt uit de verf en werd daarom afgelopen seizoen dan ook verhuurd aan het Spaanse FC Sevilla. Ook het Spaanse avontuur werd geen succes voor Boula: hij raakte vroeg in het seizoen geblesseerd en zou pas in mei 2008 fit genoeg zijn om wedstrijden te voetballen.

Ondertussen bouwde Boulahrouz ook aan zijn internationale voetbalcarrière. In 2004 werd hij voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands Elftal en debuteerde hij in de gewonnen wedstrijd tegen Liechtenstein (3-0). Marco van Basten zag het wel zitten in de kannibaal en posteerde hem daarom in bijna alle kwalificatiewedstrijden voor het WK 2006. Tijdens het mondiale voetbaltoernooi in Duitsland moest Khalid Boulahrouz zijn basisplaats echter afstaan aan André Ooijer, waarna hij deze plaats al snel weer terug had veroverd. In de achtste finales speelde Nederland de beruchte wedstrijd tegen Portugal. Het zou de boeken in gaan als de hardste wedstrijd ooit gespeeld op een WK. De Russische scheidsrechter deelde 16 gele en 4 rode kaarten uit. Een wedstrijd die precies in het straatje van Boulahrouz past. Ook hij moest het veld verlaten na zijn tweede (en goedkope) gele kaart. Hieronder in Video 2, zie je een weergave van de eerste overtredingen van Boulahrouz in de wedstrijd tegen de Portugezen.

Herstellende van zijn ernstige liesblessure besloot bondscoach Marco van Basten om Boula niet mee te nemen naar het EK2008 in Oostenrijk en Zwitserland. Omdat Ryan Babel echter zijn enkelbanden scheurde, mocht de verdediger alsnog inrukken. De laatste geruchten zijn zelfs dat hij vanavond in de wedstrijd tegen Italië mag gaan starten! In dat geval zit ik niet nagelbijtend voor de TV, want met Boulahrouz in de verdediging is Luca Toni kansloos voor mij.

Khalid Boulahrouz. Een kannibaal. Een ijzervreter. Een typische speler voor Zuid-Europa, maar voor het Nederlandse voetbal veel te hard. Toch vind ik het een genot om naar te kijken. Een voetballer die tot het gaatje gaat en letterlijk en figuurlijk zal vechten voor een overwinning, al lijkt die uitgesloten. Dit was mijn favoriete voetballer (van het EK).

De visie van Allard

Het was de avond na Three of a Kind deel 20. Allard plaatste zijn gebruikelijke reactie op een meer dan redelijke blog van mij. Allard geeft altijd zijn ongezouten mening, dus ook als ik een slechte blog heb, of dat er naar zijn mening iets niet klopt, weet Allard me dat altijd haarfijn uit te leggen. Niet zelden ontaard dat in een leuke discussie op MSN over de meest onzinnige dingen. Dat zijn leuke momenten en ik waardeer het ook enorm dat er sprake is van wat tegenspraak. Normaal hoor je alleen de positieve reacties, maar de negatieve zijn net zo belangrijk voor een journalist in spe!

Dit keer was de reactie van Allard geen directe reactie op mijn blog (die over mijn voorspelling van het naderende EK ging). Allard verbaasde mij met een voetbaltechnisch en schrijfvaardig stukje dat mijn oren bijna deed klapperen. Nu rijst bij mij de vraag…is Allard geschikt voor een maandelijkse gastcolumn? Veel grootheden doen het al. Zo kent De Wereld Draait Door een ‘gastpresentator’, Veronica Magazine een ‘gasthoofdredacteur’ en diverse grote bladen en kranten kennen de zogenaamde ‘gastcolumnist’.

Met het oog op de toekomst kan ik natuurlijk niet achter blijven. In het kader van het publiekelijk bekend maken van mijn weblog ‘Veritas odium Paret’ kan een gastschrijver niet uitblijven. De bezoekersaantallen stijgen, de lezers willen wel eens wat anders. Helemaal als ik over een jaar meer dan vijftig bezoekers per dag wil hebben (ter vergelijking: in mei waren dat er twaalf). Lees daarom hieronder de visie van Allard op het EK 2008 en oordeel of Allard een geschikte gastschrijver is!

Ik citeer Allard:

"Net mijn EK-pool ingevuld. Altijd weer een bult werk om dat ding een beetje naar behoren in te vullen.

Ik vrees dat Nederland het in de poulefase toch af zal moeten leggen tegen grootmachten Frankrijk en Italië. Frankrijk heeft een sterke verdediging en ook de aanval met Henry en Ribery is niet verkeerd. Italië is uiteraard ook favoriet voor de poulewinst en zien we terug in de kwartfinale. Tijdens het zorgvuldig invullen van mijn pool zag ik dat Duitsland inderdaad goed heeft geloot. Bij winst van hun poule (en dat moet te doen zijn met Oostenrijk, Kroatië en Polen) spelen ze tegen de nummer twee van poule A, bij mij het thuisspelende Zwitserland. Voor ze het weten zitten de oosterburen dus in de halve finale. Duitsland kan dus eenvoudig groeien in het toernooi en het karakter van ze helpt ze daar bij en bij mij stranden ze dus ook in de finale.

In de finale ook Frankrijk. Zij worden bij mij eerste in de "poule des doods" en komen vervolgens het verrassende - is het eigenlijk nog een verrassing als ze verrassen? - Rusland. Na deze lastige kwartfinale komen ze in de halve finale wederom Italië tegen. Ik voorspel een strafschoppenserie waarin Frankrijk aan het langste eind trekt. De Duitsers zijn vervolgens de lastige tegenstander in de finale. Die Mannschaft zullen er alles aan doen om te winnen, maar toch zie ik de Fransen winnen. Penalty in de laatste minuut voor Frankrijk door een stomme actie van een Duitse verdediger.

Als laatste heb ik in de halve finale Portugal. De laatste jaren steeds een gevaarlijk team. Toch denk ik niet dat ze in de finale komen. Waarom niet? Geen idee. Gevoel. Niet onbelangrijk bij het invullen van een pool. Polen en Rusland dan. Van Polen verwacht ik weinig. Ik denk dat Kroatië en Duitsland simpelweg beter zullen zijn. Oostenrijk wordt de schlemiel van de poule. Rusland heb ik inderdaad als tweede in de poule in de kwartfinale geplaatst. Van Zweden en Griekenland verwacht ik weinig en Hiddink lootst de Russen redelijk eenvoudig de kwartfinale in. Tegen de #1 van de poule Spanje wordt gelijkgespeelt, maar zij hebben een beter doelsaldo.

Dit doelsaldo brengt me nog op de topscorer. Ook deze moest ik invullen. Het eerste wat ik dacht was mijn held van het WK (bijna de poule mee gewonnen 2 jaar geleden) Fernando Torres. Maar helaas, Spanje scoort veel in de poulefase, maar strandt in de kwartfinale. Om dezelfde reden valt David Villa, een outsider voor deze titel, af. Vervolgens keek ik naar de finale. De Fransen hebben Tierry Henry en ook Franck Ribery. Deze twee zullen vechten om het been, maar toch gaat de derde er mee heen: Miroslav Klose. Het moet mij een hoop punten opleveren hoop ik. En nu maar kijken hoeveel geluk ik heb in de pooltjes!"

Three of a Kind 20: Polen en Rusland gaan verrassen

Mannen van het goede leven,

Net als jullie maak ik van deze ‘three of a kind’ geen boekwerk, mijn voorspellingen in onze EK-poul verschijnen vanzelf voor het grote publiek en voor jullie.

Je kunt er nog geen zender op zetten of er wordt gespeculeerd over het komende EK. Belangrijkste gespreksonderwerp is dan meestal het Nederlands Elftal. Gaat ‘ons’ Oranje Europees kampioen worden? Of vliegen ‘we’ er na de eerste ronde al uit? Natuurlijk hoop ik het beste voor het team van Marco van Basten, al heb ik er een hard hoofd in. De groepsronde komen we brekebenend door, maar de halve finales zullen we denk ik niet halen.

Er wordt gesproken over Duitsland en Italië, maar ook Portugal en Frankrijk als grote titelkandidaten. Duitsland en Italië zie ook ik in de finale eindigen. Italië op pure klasse, maar Duitsland met standaard geluk. Het begint al bij de veel te opzichtige makkelijke poule die ze hebben. Daar viel jij ook al over Johan. Keer op keer hebben onze oosterburen de weg naar de finale vrij.

Ik heb twee Nederlandse bondscoaches in de eindfase van het EK met twee absolute outsiders. Ik denk dat Polen (Beenhakker) en Rusland (Hiddink) opvallend hoge ogen gaan gooien deze zomer. Zoniet, dan heb ik een probleem. Ook denk ik dat Oostenrijk en Zwitserland niet onderschat moeten worden. Uit het verleden is gebleken (Zuid-Korea, Portugal, Nederland, Frankrijk) dat gastlanden vaak ver komen op hun eigen grote voetbaltoernooi.

Duitsland zal wel weer de finale gaan halen met schwalbe-voetbal

Grote verliezer van dit EK worden toch wel Frankrijk en Kroatië. Frankrijk zal zich net als op het mislukte WK 2002 niet uit de groepsronde kwalificeren. Kroatië werd in de kwalificatiereeks groepswinnaar, maar daar zal naar mijn mening (in tegenstelling tot die van jouw Jitse) de komende weken geen schim meer van te zien zijn.

Jongens, we hebben de Nederlandse selectie, tegenstanders van Oranje en de EK-voorspelling achter de rug. Het is tijd voor wat achtergrondinformatie voor onze trouwe lezers. Een ronde favoriete speler op het EK lijkt me daarvoor zeer geschikt. We kiezen allemaal een voetballer (die op het EK kan uitkomen) uit en schrijven daarover onze motivatie. Ik zit al te twijfelen... doe ik Lukasz Gargula van Polen of toch Alexandros Tzorvas van Griekenland? Nee, mijn keuze is al gemaakt.... ingewijden zullen het misschien al weten.... maar dat bewaar ik voor T.o.a.K nummer 23. Jitse, jij mag eerst!

Three of a Kind 17: Roemenië is geen kansloze underdog

Jongens,

Ik heb mij donderdagavond weer groen en geel geërgerd aan het Nederlands Elftal. Een slap, levenloos ‘team’ stond in Eindhoven een potje te ballen tegen die jongens uit Denemarken. Van een nationaal team dat zich opmaakt voor een groot toernooi had ik wel iets anders verwacht. Boulahrouz is afgevallen en dat doet mij pijn. Zonder de kannibaal heb ik geen vertrouwen in het EK. Vooral als het Joris Mathijsen is die dat plekje centraal in de verdediging van ‘Boulah’ overneemt. Alleen die naam al…. ‘Joris’. Daar lachen Luca Toni en Nicolas Anelka om. ‘Khalid’ zegt wat mij betreft al genoeg!

Jitse en Johan, jullie hebben jullie licht laten schijnen over de selecties van respectievelijk Frankrijk en Italië, twee tegenstanders van Nederland in de poulefase. Het fris ogende sterrenensemble van Frankrijk is een geduchte concurrent voor Nederland. Om over de Italianen nog maar niet te spreken. Als ik de namen in de verdediging zie (ik noem een Materazzi, Zambrotta of Cannavaro) denk ik aan een nieuw soort scheermes van Gilette. En zo voetballen deze jongens ook!

Er is echter nog een derde tegenstander voor Oranje in poule C, namelijk Roemenië. Roemenië is het lelijke eendje in de ‘poule des doods’. Niemand spreekt over deze ploeg, die toch boven Nederland is geëindigd in de kwalificatiereeks voor het EK in Oostenrijk en Zwitserland deze zomer. De ploegen van poule C, met in het bijzonder het Nederlands Elftal, hebben dus geen enkele reden om de Roemenen te onderschatten.

Daarom geef ik jullie vier redenen waarom Roemenië tóch gaat verrassen op het EK. Redenen waarom Frankrijk, Italië en vooral Nederland hun borst nat kunnen maken.

Kennen is Kunnen
Roemenië speelt als één van de weinige landen met zoveel spelers uit haar eigen competitie. Maarliefst 11 van de 23 geselecteerde spelers komen uit voor een Roemeense club. Hofleverancier is Steau Boekarest met vijf spelers. De selectie van Roemenië is dus veel beter op elkaar ingespeeld dan de overige selecties. De spelers kennen elkaar allemaal veel beter.

De Reuzendoder
Roemenië in een ‘poule des doods’. Dat moet volgens de voetbalkenners een zekere uitschakeling worden voor de Oostblokkers. De geschiedenis leert dat hier niet te makkelijk over moet worden gedacht.
Op haar derde EK (na 1984 en 1996) in 2000 werd Roemenië ook ingedeeld in de poule des doods. Het land was in 1984 en 1996 direct in de eerste ronde uitgeschakeld dus werd hen geen kans gegeven. Met de tegenstanders Duitsland, Portugal en Engeland was een kwartfinaleplaats ook onmogelijk. Het tegendeel werd bewezen:

Roemenië won namelijk van Engeland en speelde gelijk tegen Duitsland en zo was plaatsing voor de kwartfinale een feit. Toevalstreffer? Ik dacht het niet! In de kwalificatiereeks voor datzelfde EK eindigde Roemenië boven het grote Portugal in de eindrangschikking.

Roemenië kwalificeerde zich op jammerlijke wijze niet voor het WK van 2006. In de poule met onder andere Nederland en Tsjechië kwam het twee punten tekort voor kans op kwalificatie. In de kwalificatiereeks voor 2008 liet Roemenië opnieuw zien dat het een sterke selectie heeft. Nederland werd achter zich gehouden, na de 1-0 winst in Boekarest op 13 oktober 2007. Komend EK komt Nederland dus voor de vijfde keer in ruim drie jaar tijd Roemenië tegen.

Ervaring
In de verachte basisopstelling van Roemenië komen slechts twee spelers voor die minder dan 30 interlands hebben gespeeld. Bondscoach Victor Piturca houdt van een vaste selectie. Ook op de reservebank zitten veel spelers met internationale ervaring. Als iets op een groot toernooi van belang is, is dat wel een ervaren selectie.

Topspits, Topverdediger
Nederland mist wat Roemenië wel heeft op het EK. Een type Boulahrouz: Christian Chivu. Een ijzersterke verdediger die tot het laatste fluitsignaal vecht. Bovendien een rustpilaar op moeilijke momenten en spelverdelend staat hij zijn mannetje. In de Roemeense spits loopt een jongen die geen moment alleen moet worden gelaten. Adrian Mutu bewees dit seizoen aan een halve kans genoeg te hebben: in 62 wedstrijden vond hij 32 keer het net. Ook in zijn zestig gespeelde interlands bewees hij een neusje voor de goal te hebben, want hij scoorde maarliefst 27 maal voor zijn vaderland.

Met deze vier argumenten in het achterhoofd nemen we tenslotte een kijkje naar de selectie van de Roemenen. Veel onbekende namen passeren de revue.

De Selectie

Doel: Bogdan Lobont (Dinamo Boekarest), Marius Popa (FC Politehnica 1921), Eduard Stancioiu (1907 Cluj).

Bogdan Lobont kennen we allemaal nog wel. Was doelman bij Ajax, maar is teruggekeerd naar Roemenië. Redelijke keeper, de reservekeepers komen van Roemeense subtoppers en zijn niet bekend.

Defensie: Cosmin Contra (Getafe), Christian Chivu (Internazionale), Cristian Sapunaru (Rapid Boekarest), Sorin Ghionea (Steaua Boekarest), Dorin Goian (Steaua Boekarest), Cosmin Moti (Dinamo Boekarest), Gabriel Tamas (Auxerre), Razvan Rat (Shakhtar Donetsk), Stefan Radoi (Lazio).

Ook in de verdediging zien we veel onbekende namen terug. Met name de voetballers die in het binnenland voetballen laten geen belletjes rinkelen. Toch kent de Roemeense selectie in Christian Chivu een uitstekende bullebak. Cosmin Contra (ex-Atletico Madrid) is ook een ervaren kracht. Razvan Rat, een linksback, zal ook een basisspeler zijn. Natuurlijk mag Radoi niet in het verdedigende vijftal ontbreken.

Middenveld: Florentin Petre (CSKA Sofia), Banel Nicolita (Steaua Boekarest), Razvan Cocis (Lokomotiv Moskou), Paul Codrea (Siena), Mirel Radoi (Steaua Boekarest), Nicolae Dica (Steaua Boekarest), Adrian Cristea (Dinamo Boekarest)

Op het middenveld zal op het EK waarschijnlijk een drietal spelen. Op de midmid de enige Europees bekende speler: Paul Codrea. De 27-jarige speelt voor het Italiaanse Siena. Florentin Petre zal naar alle waarschijnlijkheid op rechtsbuiten staan en de linksbuiten is Razvan Cocis. Ik heb meegekregen dat Cocis in zijn land erg populair is en dat men hem ziet als een talentvolle buitenspeler. Ondanks zijn 25-jarige leeftijd is zijn huidige club (Lokomotiv Moskou) ook zijn eerste grote club. Aan hem om zich op het EK te bewijzen.

Aanval: Adrian Mutu (Fiorentina), Ciprian Marica (VfB Stuttgart), Marius Niculae (Inverness Caledonian Thistle FC), Daniel Niculae (AJ Auxerre)

De aanval is duidelijk. Adrian Mutu dient geen uitleg meer, een echte topspits. Naast hem heeft bondscoach Piturca de keuze uit diverse spitsen met ervaring in grote Europese competities. Marico zal waarschijnlijk aan het langste eind trekken. Het 22-jarige talent verdedigde tot 2007 de kleuren van Dinamo Boekarest en later het Oekraïnse Shaktar Donetsk.

Wat mij betreft zit mijn teambespreking erop. Het is weer eens tijd voor een poule tussen Jitse, Johan en ikzelf. We hebben het concept eerder uitgeprobeerd bij een speelronde in de Champions League. Toen was Johan de winnaar. Dit keer gaan we het EK voorspellen. Spelregels volgen bij de eerste voorspelling, dat is die van Jitse. Bovendien moeten we dan hebben beslist wat de inzet is. Doen we ouderwets om de harde euro’s? Of verzinnen we een opdracht voor de verliezer(s)? Jongens, ik ben benieuwd wie jullie het EK zien winnen.

Three of a Kind 14: 'No nonsense' Boulahrouz moet mee

Kameraden,

Mijn zogenaamd ‘pro-Twentse’ visie blijkt achteraf toch zeer gegrond: 18 mei 2008 was voor mij een memorabele dag. Niet alleen omdat mijn mooie, lieve vriendin Ellen haar 21ste verjaardag vierde, maar ook omdat FC Twente zich ten koste van Ajax kwalificeerde voor de voorronde van de Champions League. In alle eerlijkheid: ik had het niet verwacht! Ik sloot het tevens niet uit, zeg maar een fifty-fifty gevoel. Jitse bleek sportief en belde mij tussen de koffie en verjaardagstaart om me te feliciteren met de winst van FC Twente.

Maar laat ik het eens hebben over het Nederlands Elftal, één van de meest besproken voetbalonderwerpen de laatste dagen. Clarence Seedorf liet bondscoach Marco van Basten weten zich niet beschikbaar te stellen voor het EK in Oostenrijk en Zwitserland. Hulde aan Seedorf! Deze man beschikt namelijk over de ultieme zelfkennis dat hij gewoon niet in het Nederlands Elftal hoort. Bij AC Milan een waardige speler, maar in de vele interlands (87) die hij speelde heeft hij amper een degelijke indruk kunnen wekken, tijd om op zoek te gaan naar een vervanger dus.
Wat mij meer dwars zit is dat Mark van Bommel niet meegaat naar het EK. Ook hij heeft een onderling geschil met Marco van Basten en heeft besloten niet meer uit te komen voor Oranje. Als ik de bondscoach zou zijn, zou Van Bommel honderd procent deel uitmaken van mijn selectie. De middenvelder van Bayern München liet menig Bundesliga-voetballer het in zijn broek doen en was één van de belangrijke factoren in het kampioenschap van de ‘Rekordmeister’.

Een keeperstrio is belangrijk voor een EK. Het is te riskant om twee doelmannen mee te nemen in verband met blessures. Natuurlijk zouden in mijn oranje Edwin van der Sar en Maarten Stekelenburg worden geselecteerd. Hoewel ik niet zo gecharmeerd ben van de sluitpost van Ajax, acht ik hem op dit moment de beste keuze achter Van der Sar. De positie van derde doelman is veelbesproken. Velthuizen zou een goede optie zijn, maar hij gaat al mee naar de Olympische Spelen. Voor Waterman geldt hetzelfde verhaal. Timmer is voor mij afgeserveerd na de interland tegen Oostenrijk. Nu kom ik toch weer terug op de wedstrijd Ajax-Twente van gisteren. Boschker liet opnieuw zien dat hij er op de belangrijke momenten staat en dat hij een elftal door het vuur kan slepen. Voor mij is dit heel belangrijk voor een keeper op het EK en daarom zou ik Boschker meenemen naar Oostenrijk en Zwitserland.

Ik val misschien al in herhaling, maar ook ik vind dat de verdediging de zwakste schakel is van het Nederlandse voetbal. De echte ‘no-nonsense’ verdedigers zijn tegenwoordig ver te zoeken. Tegenwoordig kijken we naar halve middenvelders, pingelaars en softe figuren. Daarom staat één centrale verdediger voor mij muurvast: Khalid Boulahrouz. Deze spijkerharde ‘kannibaal’ van het Spaanse Sevilla vecht tot de laatste snik en kan gelukkig net op tijd fit zijn voor het begin van het EK 2008. Grootste verrassing in mijn verdediging is ook net als bij jullie, Jitse en Johan, Dirk Marcellis. Het jonge PSV-talent heeft in zijn prille carrière een ontzettend goede indruk op me gemaakt. Het is een lefgozer die net als Boulahrouz het duel niet schuwt.

Boulahrouz pakt door zijn felheid geregeld een kaart

Op het middenveld dus geen Seedorf voor mij, zoveel is in ieder geval al duidelijk. Wel wordt Mark van Bommel weer van stal gehaald en kan ook FC Twente-revelatie Orlando Engelaar rekenen op een uitnodiging. Tot verbazing van vele Nederlanders, maar niet die van jullie mannen, zou ik ook Theo Janssen meenemen. Jullie weten inmiddels dat de middenvelder een speciale plek bij mij heeft gewonnen en dat ik hem absoluut niet op het Europese Landentoernooi wil missen.

De aanvallers ten slotte. Ik zal er geen doekjes om winden. Wat mij betreft maakt Ruud van Nistelrooij deze zomer deel uit van de Nederlandse selectie thuisblijvers. Een spits moet naar mijn mening scoren, altijd en overal. RvN is een uitstekende afmaker, als hij de bal op een presenteerblaadje krijgt en er niet teveel mee moet doen. Klaas-Jan Huntelaar is een goed voorbeeld hoe een spits in mijn Nederlands Elftal moet zijn. Tukker Jan Vennegoor of Hesselink ontbreekt ook niet in mijn selectie en zal puur als pinchhitter worden gebruikt. Dirk Kuyt gaat mee om zijn vechtlust en kan tegen een ploeg als Roemenië heel erg nuttig zijn. Een debutant gaat mee in de aanval. Naast Robben en Van Persie moet er nóg een buitenspeler mee. Eentje die op beide flanken een eventuele blessure kan opvangen. Daar is voor mij maar één geschikte naam: Ejero Elia. De razendsnelle en behendige buitenspeler van FC Twente heeft zich dit seizoen ongelofelijk ontwikkeld en kan rekenen op een plekje in mijn selectie.

Klaas-Jan Huntelaar scoort altijd en overal

Een overzicht van mijn 23-koppige EK-selectie:

Doel: Edwin van der Sar, Maarten Stekelenburg en Sander Boschker.

Verdediging: Mario Melchiot, Jan Kromkamp, André Ooijer, John Heitinga, Khalid Boulahrouz, Dirk Marcellis, Wilfred Bouma en Giovanni van Bronckhorst.

Middenveld: Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Theo Janssen, Orlando Engelaar, Demy de Zeeuw en Mark van Bommel.

Aanval: Arjen Robben, Robin van Persie, Eljero Elia, Dirk Kuyt, Jan Vennegoor of Hesselink en Klaas-Jan Huntelaar.

Met als basisopstelling:
Van der Sar;
Melchiot, Heitinga, Boulahrouz, Bouma;
Van Bommel, Sneijder;
Robben, Van der Vaart, Van Persie;
Huntelaar.

Jongens, wij stomen ons gedrieën klaar voor het EK voetbal. Onze selecties zijn bepaald, maar ook onze tegenstanders zullen hun beste beentje voor willen zetten in die onderlinge confrontaties in de groepsfase. En wat voor groepsfase! Samen met meervoudig Europees en wereldkampioen Frankrijk, eeuwig titelkandidaat Italië en het stugge Roemenië gaat Nederland strijden voor één van die twee plekken in de kwartfinale. Om onze lezers kennis te laten maken met deze tegenstander stel ik voor om alle drie een tegenstander uit te lichten. Welke resultaten behaalden zij in het verleden? Wat zijn hun sterke spelers of hun opstelling? Waarom kunnen zij Oranje het wel of juist niet moeilijk maken?
Jitse, jij mag gaan aftrappen in de volgende reeks en daarom mag jij van mij zelf een tegenstander uitkiezen. Verras ons!