Meer dan een jaar geleden schreef ik er al eens over. En nu zitten ze me weer aan te staren op EroTV. Nee stoeipoes Clarisse, brunette Nowemie, oma Greet3 en huisvrouw Nelleke6: ik bel/sms NIET naar jullie lekkere nummertjes en heb ook geen zin in een heet gesprek.
Ik kan veel hebben op televisie; ben niet kleinzerig en heb ook geen zwakke maag. Daarom kan ik zelfs kijken naar de verschrikkelijke programma's van Carlo & Irene, blijf ik wakker bij 'Hennie zoekt God' en probeer ik een actieve quizhouding aan te nemen tijdens 'That's the question' van perfecte schoonzoon en EO-corryfee Bert van Leeuwen. Maar sorry, de sexadvertenties op de commerciële zenders worden me iets te gortig. Even is het leuk, zo'n misvormde kraakstem die jeugdig en vlot moet lijken, maar doet overkomen als een iets te hippe zestigjarige die zich heeft verslikt in haar breinaald. Maar opwindend is wat anders als diezelfde stem je vertelt dat de hitsige buurmeisjes van net achttien wel een paar gaatjes voor je over hebben. Alsof een trillende strakgetrokken Marijke van Helwegen je vertelt dat je lichaam na plastische chirurgie mooi veroudert; het werkt averechts.
AstroTijd mag dan wel weer terug op tv zijn, een goede oplossing voor EroTV is het allerminst. Hoe vaker je het kijkt, hoe slinkser en afgelikter de 'gediplomeerde paragnosten' proberen het geld uit je portemonnee te kloppen. En eerlijk gezegd: het ziet er ook niet uit. Zo'n niets uitstralende rimpelige vrouw van middelbare leeftijd die je vertelt wat de liefde je brengt. Ze doen me vaak denken aan die WC-juffrouw die je - pulkend aan haar zware Van Nelle - met vriendelijke whiskeystem begroet als je de openbare toiletten betreedt. En je, wanneer je bij vertrek drie dubbeltjes laat stuiteren op het witte koffieschoteltje, met opgewekt 'dankjewel!' vanachter een besmeurde toiletpot bedankt voor je bijdrage.
Ieder zijn vak hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar paragnost moet wel het meest overschatte beroep van Nederland zijn. Je vult een aanmeldformuliertje in op een website, beschrijft je paranomale zintuigen en kunt met een beetje geluk zo achter de telefoon plaatsnemen.
Het lijkt zo'n kunst, die dames die bellers precies vertellen wat ze willen horen. "Het klopt helemaal", hoor je zo'n beller vaak bevestigend door de hoorn juichen. En je weet: ergens in Nederland zit een eenzame vrouw, 60+, met de telefoon in haar hand op de bank. Ze zucht en is opgelucht. Eindelijk iemand om te praten... eindelijk iemand die haar begrijpt. En dat is nou het jammerlijke; de paragnosten weten precies wat ze in de kuip hebben. Zondagnacht: "Ik voel ineens (want zo gaat dat bij paragnosten, ineens) een heftige pijn op de borst... kent u misschien iemand met hartproblemen?" aldus de paranormaal begaafde vrouw, een veertiger met Limburgs accent die regelrecht achter de informatiebalie van de bibliotheek lijkt getrokken. "O ja, die ken ik wel. Mijn overleden man", dient de aangeslagen belster van repliek. Iedereen kent iemand met hartklachten, dat is een inkoppertje. Bovendien bellen mensen niet voor niets naar AstroTijd; ze zitten ergens mee in hun maag. Eén en één is twee en de paragnost vervolgt: "Ja, uw man. Hij kwam al heel snel binnen. Dat was een man van 'doe maar normaal, dan doe je gek genoeg'. Dat zei hij ook altijd he? Hoe heet ie? Theo? Ja, dat zegt hij mij nu ook. Hij waakt over u en is trots op u. U moet gewoon een nieuwe relatie aan gaan hoor, zegt hij. Vindt hij helemaal niet erg, als u maar gelukkig bent." En de belster is in tranen geroerd. En ik denk: wat een zielige schijnvertoning.
Nog één voorbeeld dan. Willekeurige beller (gek genoeg altijd een vrouw) komt in de uitzending. Zware stem, beetje depri, je kent het wel. Paragnost weet genoeg, deze vrouw is negatief ingesteld. "Heeft u wel eens het gevoel dat u alleen voor anderen klaar staat, maar er niemand voor u is?" Hoppa, voltreffer. Iedereen heeft dat gevoel wel eens. Een depressief iemand al helemaal. Het is zo makkelijk. De vrouw klinkt wat kritisch ten opzichte van de paragnost. Ze krijgt vervolgens te horen dat ze paranormale gaven heeft en die verder moet ontwikkelen. "Ik raad u aan eens te bellen met één van onze privélijnen of een berichtje te sturen naar de sms-dienst." En zo wordt er geld verdiend.
Waar is de tijd van Edward van Erp. De bevlogen paragnost die nog wel eens een relletje in de uitzending haalde. Die sprak over comateuze echtgenoten en medische zaken en daarna werd bedolven onder een golf van kritiek. En de man van de doorgewinterde uitspraken en stevige oneliners als 'we moeten niet om de hete brij heendraaien' of 'de kat komt altijd op zijn pootjes terecht'. Heerlijk!
Terugdenkend aan de hoogtijdagen van CallTV, in de prehistorie van telefonische uitmelktechnieken krijg ik echter vooral weemoed naar de belspelletjes. Lieve nieuwe regering: mogen ze alsjeblieft terug op tv?
