Hij deed zomaar mee aan de dagelijkse prijsvraag van VI Oranje, het zomersportprogramma tijdens het WK op RTL 5. Bertus Friskes verscheen diezelfde avond nog met naam en clubnaam op de beeldbuis. De door hem gekozen 'speler van de dag', Chu-Young Park, schitterde 22 juni in de wedstrijd tegen Nigeria en leverde Bertus zodoende een dag later een Gillette scheerpakket en gesponsorde wedstrijdshirts voor een heel elftal op.
Lang heeft Bertus niet nagedacht over hoe de shirts te doneren. Het vierde elftal waarin bijna-schoonzoon Dennis Wijnberg sinds vorig seizoen speelt, leek de vrijwilliger van de Vriendenkring het juiste doel.
Zondag hing de sponsorcommissie het ingelijste nieuwe Gillette-shirt naast de andere shirts in de kantine. Maar niet voordat Bertus Friskes deze eerst officieel aan De Tubanters en vierde elftalspeler Dennis Wijnberg overdroeg.
Het vierde elftal bedankt Bertus voor zijn 'donatie' en is verheugd om als één van de weinige (24) teams in Nederland te mogen voetballen met Gillette als shirtsponsor. Gladgeschoren kijken zij uit naar de eerste bekerwedstrijd, 29 augustus tegen Avanti Wilskracht 6.
vrijdag 20 augustus 2010
donderdag 5 augustus 2010
De LPG-Chinees
Als je dagelijks met de auto naar je werk gaat, raak je steeds meer gehecht aan de wagen. Het wordt je maatje, een soort vriendin, waar je lief en leed mee deelt. Je herinnert je de eerste keer. De eerste keer op de snelweg. De eerste keer harder dan 150 kilometer per uur. Het eerste krasje. De eerste boete.
Samen rijdt je de zonsondergang tegemoet. En samen passeer je weilanden met ochtenddauw. Je doorstaat heftige slagregens, nauwe bosweggetjes en afgelegen zandpaden. En vooral: je doorstaat samen doodsangsten.
Zo wil er op de Duitse wegen nog wel eens een ongewenste passant de weg op flitsen. Een volgevreten duif, een trage egel of een bange salamander. En vooral veel hazen. Zo rende er mij laatst een verre neef van Bugs Bunny tegemoet. Met sierlijke sprongen verscheen de haas uit een smalle zijstraat van de 100-weg. Elke beweging leek een eeuwigheid te duren. De haas, hangend in de lucht, midden op de geasfalteerde rijbaan. De plotselinge schrik van een naderend blauw projectiel, de angst in zijn felgroene ogen. Even zoekt hij het oogcontact met mij…. Ik knik naar hem en samen weten we het: hij is er geweest. Dan ploft mijn voet op het rempedaal en de trouwe auto wijkt piepend en schreeuwend uit richting de berm. Het zijn centimeters, maar de haas weet te ontkomen aan een bloederig eind op een Duitse landweg. Vanuit de roggevelden zal hij zijn leven nog eens overdenken; vandaag wordt hij niet het avondmaal van rondvliegende aasgieren.
Even verder wordt de Peugeot weer in het gareel gehouden…. Ditmaal slingert een groot kalf over de weg. Ja, je maakt wat mee op de Duitse wegen.
Mijn grootste angst doorstond ik echter afgelopen maandag. Moe van een lange dag werken ga ik tanken bij de Avia aan de grens langs de Knalhutteweg. Bij het naderen van de tankshop ankert een Chinees zijn Opel aan de LPG-pomp. Niets aan de hand, zou je zeggen. Maar bij terugkomst, op het moment dat ik in de auto wil stappen, schiet bij de verstrooide Chinees de buis los van zijn tank. Een grote wolk LPG-gas rijst twee meter voor mijn neus de lucht in. De Chinees lacht wat nerveus en probeert in allerijl de buis wederom te bevestigen. Enkele seconden later schiet deze weer los en opnieuw kiest het gas het luchtruim. Ik besluit niet langer te wachten, want met dit onhandig genie voor me kan de pomp elk moment de lucht ingaan. Op weg naar huis kijk ik nog één keer in de binnenspiegel. Geen rookwolk, geen huizenhoge vlammen. De benzinepomp staat nog. We kunnen er volgende week gewoon weer tanken.
Samen rijdt je de zonsondergang tegemoet. En samen passeer je weilanden met ochtenddauw. Je doorstaat heftige slagregens, nauwe bosweggetjes en afgelegen zandpaden. En vooral: je doorstaat samen doodsangsten.
Zo wil er op de Duitse wegen nog wel eens een ongewenste passant de weg op flitsen. Een volgevreten duif, een trage egel of een bange salamander. En vooral veel hazen. Zo rende er mij laatst een verre neef van Bugs Bunny tegemoet. Met sierlijke sprongen verscheen de haas uit een smalle zijstraat van de 100-weg. Elke beweging leek een eeuwigheid te duren. De haas, hangend in de lucht, midden op de geasfalteerde rijbaan. De plotselinge schrik van een naderend blauw projectiel, de angst in zijn felgroene ogen. Even zoekt hij het oogcontact met mij…. Ik knik naar hem en samen weten we het: hij is er geweest. Dan ploft mijn voet op het rempedaal en de trouwe auto wijkt piepend en schreeuwend uit richting de berm. Het zijn centimeters, maar de haas weet te ontkomen aan een bloederig eind op een Duitse landweg. Vanuit de roggevelden zal hij zijn leven nog eens overdenken; vandaag wordt hij niet het avondmaal van rondvliegende aasgieren.
Even verder wordt de Peugeot weer in het gareel gehouden…. Ditmaal slingert een groot kalf over de weg. Ja, je maakt wat mee op de Duitse wegen.
Mijn grootste angst doorstond ik echter afgelopen maandag. Moe van een lange dag werken ga ik tanken bij de Avia aan de grens langs de Knalhutteweg. Bij het naderen van de tankshop ankert een Chinees zijn Opel aan de LPG-pomp. Niets aan de hand, zou je zeggen. Maar bij terugkomst, op het moment dat ik in de auto wil stappen, schiet bij de verstrooide Chinees de buis los van zijn tank. Een grote wolk LPG-gas rijst twee meter voor mijn neus de lucht in. De Chinees lacht wat nerveus en probeert in allerijl de buis wederom te bevestigen. Enkele seconden later schiet deze weer los en opnieuw kiest het gas het luchtruim. Ik besluit niet langer te wachten, want met dit onhandig genie voor me kan de pomp elk moment de lucht ingaan. Op weg naar huis kijk ik nog één keer in de binnenspiegel. Geen rookwolk, geen huizenhoge vlammen. De benzinepomp staat nog. We kunnen er volgende week gewoon weer tanken.
Abonneren op:
Posts (Atom)