Dirty Dancing de musical

‘The time of your life’

Romanticus als ik ben (ahum), trakteerde ik Ellen afgelopen zondag op een avondje musical in Utrecht, want daar draait op dit moment Dirty Dancing. Het was een verrassing en ook al probeerde ik er zo min mogelijk over los te laten, ze had toch een sterk vermoeden dat de verrassing deze musical zou zijn.

Hoewel ik zelf eigenlijk niet zo’n fan ben van dansen, besloot ik na grondig onderzoek toch Dirty Dancing boven de alom geprezen Tarzan te verkiezen. Dirty Dancing zou namelijk vooral in de smaak vallen bij vrouwen en dat is precies wat ik voor Ellen wilde.

Achteraf bleek het ook voor mij een hele leuke avond. ‘Vies dansen’, zoals mijn teamgenoot Ed de musical steevast bestempelt, is een dans- en toneelspektakel dat voor iedereen wat te bieden heeft. Het zit vol met grappige elementen, het verveelt geen moment en de dansscènes zijn voortreffelijk. Het hoogtepunt van de avond is ongetwijfeld de zogenaamde ‘lift’. Een ‘dansmove’ die op het eerste gezicht simpel lijkt, maar als je er bij nadenkt ontzettend moeilijk is. Nog iets anders dat mijn aandacht trok: de rekwisieten. Het podium is eigenlijk heel eenvoudig opgebouwd; wat schuivende en draaiende voorwerpen en de klapdeuren die in bijna elke scène een verschillende rol hebben. De achtergronden worden ontzettend mooi weergegeven door de lichten. Het ene moment waan je jezelf in het bos tijdens de nachtelijke uren, het andere moment in een gigantisch grasveld en even later midden in het water.

Voor iedereen die nog niet weet waar de musical (of de gelijknamige film) over gaat, hier in het kort: In de zomer van 1963 viert de schuwe Baby Houseman haar vakantie met haar ouders en zus op de Kellermans vakantieclub. Als ze op een avond de geheime dansfeesten op de camping ontdekt wil ze niets liever dan deel uitmaken van die danswereld en dansleraar Johnny Castle. Als ze zich plotseling moet bewijzen als Johnny’s partner op de dansvloer en daarbuiten, neemt het leven van Baby een beslissende wending.

De hoofdrolspelers zetten hun rol goed neer. De stoere Martin van Benthem en de schattige Jette Carolijn van den Berg vertolken hun rol als Johnny Castle en Frances ‘Baby’ Houseman uitstekend. Beide lijken zelfs ontzettend veel op hun voorgangers Jennifer Grey en Patrick Swayze uit de film Dirty Dancing (1987).

Kortom, een avond om niet snel te vergeten en zeker de trip naar Utrecht en de kaarten waard. Dus aan iedere man die zijn dame de ‘time of her life’ avond wil bezorgen: koop eens twee kaarten voor Dirty Dancing!

Misselijkmakende praktijken

Mijn oog viel vandaag op een klein berichtje op één van de binnenlandpagina’s van het AD. ‘Konijn met frituurvet overgoten’, zo luidde de angstige titel. Het bericht zelf was evenmin geruststellend. Een inwoner van Den Haag vond zaterdag een met frituurvet overgoten konijn in zijn Kliko. Waarschijnlijk door zijn mishandelaar voor dood achter gelaten in een afvalbak. Misselijkmakende praktijken, die helaas nog teveel voorkomen in Nederland.

Het konijn verkeerde in shocktoestand toen het bij de knaagdierenopvang werd gebracht. Schoon krijgen gaat waarschijnlijk niet lukken. De anders zo witte hangoor zal het de rest van zijn leven waarschijnlijk met een gelige vacht moeten doen. Bovendien kon het beest zijn achterpoot niet bewegen.

Het konijn dat in de Kliko werd gevonden (bron: AD, Geertje van Kranen)

Ik heb een ontzettende hekel aan dierenmishandeling en ik betreur het daarom dat er in Nederland zo luchtig mee wordt omgegaan. Steeds vaker lees je in de krant dat er opnieuw dieren zijn mishandeld en steeds vaker hoor je dat de dader er met een lage (taak)straf van afkomt. Ook in ons eigen Twente lopen dergelijke gekken rond. Zo was de Twentse politie al jaren in de ban van een zieke geest die paarden neerstak in weilanden. De mishandelaar, Henk Kasebier, stond ook wel te boek als ‘de beul van Twente’.

Wanneer wordt het kabinet wakker? Waarschijnlijk als het te laat is en er vele dierenlevens zijn opgeëist door die laffe dierenmishandelaars. Er moeten eens een keer minimumstraffen worden ingevoerd tegen hen, die het in hun hoofd halen om kwade dingen met dieren uit te halen. Dier mishandeld? Minimaal voor een jaar in de bak, makkelijk zat. Wat mij betreft gaat het voorstel van Wilders ook door: het invoeren van zogenaamde Animal Cops. Iedereen heeft ze wel eens gezien op de tv-zender Animal Planet. Animal Cops zijn werkzaam in de VS en houden zich puur en alleen bezig met dierenleed. Bovendien heeft de Amerikaanse regering het niet op dierenmishandelaars. Die verdwijnen soms voor jaren in de cel.
Het wordt daarom eens tijd dat er ook in Nederland wat serieuze aandacht wordt besteed aan dierenlevens, zij kunnen zichzelf immers niet verweren.

Voorlopig is het wachten op het volgende misselijke bericht over de laffe, ongestrafte mishandeling van een weerloos en onschuldig dier. In Nederland schijnt dat nog te kunnen.