Haka

In de Youtube v/d Week, deze week iets later dan gebruikelijk, aandacht voor sport. Rugby welteverstaan. Enkele lezers vroegen zich af wie dat beest met die lange haren is, hierboven in de titelbalk van mijn weblog. Het is Sebastièn Chabal, een uitstekende rugbyspeler van Frankrijk die wordt gevreesd door bijna alle tegenstanders. Dit is niet zomaar een man, zijn kracht is bijna ongeëvenaard op het rugbyveld.

Echter gaat het hier niet om de persoon Chabal, wellicht in een latere blog meer over het ‘oermens’. Nu gaat het om een ander fenomeen in het rugby. Ik vind sporten als American Football en rugby geweldig om naar te kijken. American Football vanwege de hele sfeer die erom heen hangt. Rugby ook vanwege de haka’s. Voor de wedstrijd is er – zoals het volkslied bij voetbal – ruimte voor een combinatie van zang en dans door beide ploegen, de haka genaamd. De Haka is een Maorische dans waarmee wordt geprobeerd om anderen te intimideren en bang te maken. Eigenlijk wordt deze dans alleen door ploegen uit de Oceanische regio uitgevoerd, waarbij die van Nieuw-Zeeland (de All-blacks) het populairst is. Verder uitleggen heeft geen zin, je moet het hebben gezien, dus bij deze hieronder de Haka

Haka Nieuw Zeeland - Ierland
.

Wat nog fraaiere beelden oplevert is wanneer twee ‘Haka-ploegen’ het tegen elkaar opnemen, zoals hieronder te zien is tussen Nieuw-Zeeland en Tonga. Er wordt door elkaar geschreeuwd en bewogen en is heel indrukwekkend om naar te kijken.

Haka Nieuw Zeeland – Tonga

Het Oranje-gevoel (3)

Het zal niemand waarschijnlijk ontgaan zijn, maar voor de zekerheid zal ik het nog even zeggen: Nederland ligt eruit! Nederland heeft zich niet kunnen plaatsen voor de halve finale van het EK 2008. Verslagen door de Russen. Door die drinkebroeders. ‘Die rollen we even op’, ‘de halve finale is een feit’ en ‘warming-up voor Italië’ waren enkele uitspraken die ik op het werk of bij de voetbalclub hoorde. Van het voorspelde kampioensteam was echter niets meer te zien. Het ‘sexy voetbal’ bleek uitgewerkt en Van Basten krijgt het weer niet voor elkaar.

Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken dat ik bijna de enige was die durfde te zeggen dat Rusland gewoon van Nederland ging winnen. De hele week heb ik mijn voorgevoel kenbaar gemaakt en de hele week heb ik met lede ogen moeten aanzien hoe mensen mij om mijn inzicht uitlachten. In dat opzicht kun je het nooit goed doen, want achteraf (na de wedstrijd tegen de Russen) wordt mij het verwijt gemaakt dat ik een pessimist ben of zelfs een landverrader! Zaterdagavond 23:06 kreeg ik zelfs het liefdevolle bericht ‘Ik haat jou, homo!’ toegestuurd via de SMS. Ik zal niet zeggen dat jij het was Jesper!

Gelukkig was alles achteraf weer helemaal goed, maar voor even was ik het doelwit van scheldkanonnades en slechte grappen die normaal alleen door mijzelf worden gemaakt. Voor het oranje-gevoel hoef ik dus niet bij jullie aan te komen. De hele wedstrijd was flut. Het Nederlands elftal heeft zich af laten troeven door Rusland, dat simpelweg veel beter was. En ga nou niet zeggen dat ik eerst zo lyrisch was om Van Basten Allard, want dat is bij deze niet zo!

Samen met Allard en Leroy was ik op verjaardagsbezoek bij ex-collega Tim. Verder was een andere ex-collega en wat familie van Tim van de partij. Tim’s familie bleek oranjegezind. Zijn vader voorspelde een 5-1 overwinning voor Nederland en Tim’s zusje was in oranje uitgedost. Ook de een andere man, waarvan ik vermoed dat het zijn oom was, bleek overtuigd van de Nederlandse kwaliteiten. Gevaarlijke plek om te zitten dus, vooral als al snel het verhaal rond gaat dat ik niet in een Nederlandse overwinning geloof.

Toch heb ik mijn best gedaan. Natuurlijk was ik voor Nederland, maar als je nog 65 euro kunt winnen als Rusland Europees kampioen wordt, huil je niet bij een verlies. Tijdens de wedstrijd ging het er soms hard aan toe, op de bank voor de buis welteverstaan. “De leeuw moet zijn klauwen laten zien!”, schreeuwde Tim’s oom. Na de ingetrokken gele kaart van een Russische verdediger verliet de vader van Tim de woonkamer voor een plaspauze. Terug van weggeweest bleek zijn ongeloof niet bekoeld. “Wacht even, dus je wilt zeggen dat als de bal achter is geweest, je alles mag doen? Schoppen, slaan, alles?”

Het huis was te klein toen mijn minst favoriete spits Ruud van Nistelrooij voor de gelijkmaker aantekende, maar toch bleef ik het zeggen: Rusland gaat winnen. Terwijl Allard en Leroy hun best deden mij te negeren beslisten de Russen de wedstrijd in hun voordeel. Teleurstelling alom. Tegen mijn principes in bekeek ik het eens van de positieve zijde: Ik kan én nog 65 euro winnen met de voetbalpoule én we konden op ons dooie gemakje naar de stad, zonder uit te moeten kijken voor al die idioten met hun vuurwerk en rare capriolen op de weg. Mijn voorspelling: Rusland wint het EK! Laat de boze reacties maar komen!

Het Oranje-gevoel (2): Nederland - Frankrijk

Positieve reacties op mijn blog over mijn belevenissen rond Nederland – Italië en het Oranje-gevoel dat bij mij weer is ontstaan. Ook kreeg ik enkele verzoeken om een soortgelijk verslag te maken rond Nederland – Frankrijk.

Helaas, vrijdagavond is mijn vaste werkdag. Ik heb nog gebeld met Michel Platini (baas van de Europese voetbalbond), maar hij wilde de wedstrijd van Oranje niet verplaatsen naar 22.45, zodat ook ik had kunnen kijken. Hoe ziet zo’n tv-loze avond eruit als Nederland een erg belangrijk duel speelt tegen topland?

17.00 uur: Je komt dus op het werk en ziet je collega’s van de voorgaande shift vrolijk naar huis gaan. ‘Vind je het niet erg dat je moet werken vanavond?’. Ik heb die vraag wel twaalf keer gehoord. Natuurlijk vind ik zoiets jammer, erg misschien zelfs…. Maar wat doe je er aan? Je staat nu eenmaal ingepland en om er nou om te gaan huilen gaat me net iets te ver. Zelfs Koning Voetbal krijgt me niet zover. Bovendien vind je de steun in al die andere collega’s die ook moeten afzien terwijl de rest met bier en chips en in het oranje gestoken voor de buis zit.

19.15 uur: De drukte bereikt een hoogtepunt. Iedereen wil snel zijn boodschappen voor het Nederlands Elftal gedaan hebben. Er komen ook steeds meer in oranje gehulde figuren in de winkel. Voornamelijk om bier in te slaan. Het gesprek van het moment is natuurlijk de naderende wedstrijd tegen de voormalig wereldkampioen Frankrijk.

20.45 uur: Alle aanwezige radio’s in het grootste Albert Heijn filiaal van Overijssel zijn afgestemd op 98.4? FM. De winkel is leeg, iedereen houdt zijn adem in en je kunt een speld horen vallen. De wedstrijd is begonnen.

20.55 uur: Omdat ik op de groenteafdeling geen radio bij de hand heb, belt Allard mij op. “Hoor je dat?” Ik hoor een hels kabaal van de radio op de achtergrond. “Nederland heeft gescoord!” Met een goed gevoel ga ik verder met mijn werk.

21.59 uur: Weer telefoon, een minuut voor sluitingstijd. Ik neem zoals wel vaker op met ‘Dries Roelvink’ en hoor weer Allard aan de andere kant van de lijn, met opnieuw een hels kabaal op de achtergrond. Vol enthousiasme schreeuwt Allard dat het al 2-0 is door Robin van Persie. “Grande Luxe”, citeerde mijn collega de commentator Jack van Gelder.

22.11 uur: Terwijl iedereen zijn afdeling nog aan het opruimen is roept Jan-Willem van de kaas- en vleesafdeling om: “2-1 door Thierry Henry”. Spannend, denk ik, ik zie de Fransen zo terugkomen en de wedstrijd omdraaien. Een halve minuut later roept Jan-Willem opnieuw om: “En het is alweer 3-1 door Arjen Robben”.

Ca. 22.30 uur: Ik zit inmiddels op de fiets naar huis en luister naar Langs de Lijn op mijn MP3-speler. Ik kan nog net meegenieten van het laatste doelpunt van Wesley Sneijder. Terwijl ik over de singel fiets zie ik het eerste vuurwerk al ontstoken worden, oranjefans lopen schreeuwend over straat en een auto vol halve garen komt met een rotvaart op me af. Eindelijk rijd ik in mijn straat als een klein jongetje, aan zijn moeders hand, mij toeroept: “Meneer! Nederland heeft gewonnen! Met 4-1!” En ik maar denken dat iedereen gek is geworden…

Voor de liefhebbers, hieronder het radio-verslag van Jack van Gelder, zoals wij de wedstrijd van Nederland bij Albert Heijn hebben beleefd. Het is wat anders, maar zeker net zo spannend. De manier waarop Van Gelder spreekt is in één woord subliem.

Het Oranje-gevoel

Daar zit je dan, in de kantine van je voetbalclub met een aantal andere leden, voor het grote scherm. Wachtend op de aftrap van de veelbesproken wedstrijd tegen Italië. Ik kijk nog even rond als de manschappen van beide landen het veld oplopen. Vrijwel iedereen is uitgedost in Oranje, of heeft in ieder geval iets oranjes aan. Ik niet. Ik heb het Oranje-gevoel verloren ergens tussen de uitschakeling op het EK 2004 en de eerste wedstrijden onder Marco van Basten.

Owjee, het volkslied begint. Gelukkig eerst Italië. Mooi gezicht, al die behaarde en met tattoes beschilderde mannen die het Fratelli d’Italia (broeders van Italië) uit volle borst zingen. Het Wilhelmus is aan de beurt en de hele voetbalkantine staat op. Tot mijn verbazing heeft mijn vader zich zelfs van zijn stoel geworpen. Ik niet. Trouw als ik ben aan de Nederlandse vlag, ik ga niet met een twintigtal Oranjefans voor een diascherm het volkslied zingen. Mijn Oranjegevoel is immers verdwenen, ergens tussen… nouja jeweetwel.

Ik schenk me een biertje in en ga zitten voor de wedstrijd. Een gelijkspel, zo was mijn eerste voorspelling. Nederland kon naar mijn mening onder Van Basten immers geen effectief voetbal laten zien. Sinds gisteren. Maandag 9 juni gaat de geschiedenisboeken in als de dag dat ik mijn Oranje-gevoel heb teruggekregen. Wat heb ik geklapt bij het eerste doelpunt van Van Nistelrooij en ik heb gejuicht bij de tweede van Sneijder. Wat wil je ook, als je de knotsgekke voetbalfanaten van de club voor het scherm ziet springen, dansen, schreeuwen en raar ziet doen. De 3-0 van Van Bronckhorst was de genadeslag, ik moet bekennen dat ik stiekem heb geschreeuwd! Uit mijn hoofd was de laatste keer dat ik me zo heb opgewonden om het Nederlands Elftal tijdens de uitschakeling tegen Portugal op het EK 2004.

Tevens moet ik opbiechten dat na al mijn kritiek op Marco van Basten ik deze na de wedstrijd tegen Italië voor even heb ingetrokken. Nederland stond tactisch zoals het moest staan. De sterke mannen (Boulahrouz, Ooijer, Engelaar, Kuyt) in de basis. Lekker de lange bal hanteren, die Italianen helemaal gekmakend. Marco, waarom heeft het niet altijd zo gekund?
Sinds het ‘voetbalpensioen’ van Marc Overmars in 2004 heb ik geen favoriete voetballer meer gehad. Daar is gisteren een eind aan gekomen, want Boulahrouz is mijn nieuwe held. Hij bewees precies waarom ik zondag de loftrompet met hem aanstak.

Je zult me vrijdag en dinsdag niet opeens met de Heineken Trom-pet zien lopen en met een welpiecap al evenmin. Maar wat zal ik juichen als Nederland blijft winnen en een opmars probeert te creëren naar die EK-finale.

Lieve Lezers, mijn Oranje-gevoel is terug!

Een ware veldslag

Exact over drie uur speelt het Nederlands Elftal haar eerste wedstrijd op het EK 2008, tegen Italië. Van Italië wordt verwacht dat het zoals altijd manipulatief, hard en waarschijnlijk smerig voetbalt. Een mooi moment om in de Youtube v/d Week terug te blikken naar de laatste wedstrijd die Nederland op een groot toernooi speelde.

Het is 25 juni 2006, wereldkampioenschap voetbal in Duitsland. Nederland speelt in de achtste finales tegen Portugal. Het zou een felle wedstrijd worden, met een recordaantal kaarten: twintig stuks! Daarvan zijn er 16 gele en 4 rode kaarten. Gisteren in het portret van Khalid Boulahrouz al een overzicht van zijn ‘aandeel’ in de veldslag tegen de Portugezen. Vandaag een mooie Youtube met alle overtredingen in de wedstrijd van Oranje tegen Portugal. Nederland is gewaarschuwd als het vanavond aantreedt tegen Italië!

Three of a Kind 23: BoemanLahrouz

Mannen,

Jitse heeft het gehad over de sierlijke Silva, Johan over de technicus Fabregas. Het is tijd voor een verdediger. Voor jullie komt mijn portretkeuze niet als een verassing en ook bij de vaste lezers van mijn weblog zal het niet inslaan als een bom. Het is geworden: Khalid Boulahrouz. Een centrale verdediger die in Nederland zijn gelijke niet kent.



Voor wie Boulahrouz niet kent, zijn bijnamen zeggen genoeg: Ijzervreter en Kannibaal. De Marokkaanse Nederlander is een keiharde, zo’n iemand die zijn tegenstander lachend door midden schopt. Daar hebben ze er in Italië, Portugal en andere Mediterrane landen legio van rondlopen. Van Basten mag naar mijn mening de hemel prijzen dat hij er tenminste eentje tot zijn beschikking heeft en met het oog op de toekomst – in de persoon van Marcellis – een tweede.

Een opmerkelijke carrière, zo is die van ‘Boula’ wel te noemen. Na in de jeugd voor AZ te hebben gespeeld, debuteerde hij als 20-jarige bij RKC in het profvoetbal. Was een jaar later direct basisspeler en een belangrijke schakel in de Waalwijkse verdediging. In 2004 kwam de carrière van de ijzervreter in een stroomversnelling. Voor een bedrag van 2,5 miljoen euro vertrok Boulahrouz om bij onze oosterburen voor Hamburger SV te gaan spelen. Slechts twee seizoenen kwam hij voor HSV uit, want het Engelse Chelsea kwam op bezoek en was bereid om de afkoopsom van 13 miljoen euro te betalen. Even was Boulahrouz de nieuwe Nederlandse voetbalrelevatie. Een avontuur bij de topclub Chelsea, dat was toch onvoorstelbaar?
Het bleek ook onvoorstelbaar, want de verdediger kwam in Engeland niet echt uit de verf en werd daarom afgelopen seizoen dan ook verhuurd aan het Spaanse FC Sevilla. Ook het Spaanse avontuur werd geen succes voor Boula: hij raakte vroeg in het seizoen geblesseerd en zou pas in mei 2008 fit genoeg zijn om wedstrijden te voetballen.

Ondertussen bouwde Boulahrouz ook aan zijn internationale voetbalcarrière. In 2004 werd hij voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands Elftal en debuteerde hij in de gewonnen wedstrijd tegen Liechtenstein (3-0). Marco van Basten zag het wel zitten in de kannibaal en posteerde hem daarom in bijna alle kwalificatiewedstrijden voor het WK 2006. Tijdens het mondiale voetbaltoernooi in Duitsland moest Khalid Boulahrouz zijn basisplaats echter afstaan aan André Ooijer, waarna hij deze plaats al snel weer terug had veroverd. In de achtste finales speelde Nederland de beruchte wedstrijd tegen Portugal. Het zou de boeken in gaan als de hardste wedstrijd ooit gespeeld op een WK. De Russische scheidsrechter deelde 16 gele en 4 rode kaarten uit. Een wedstrijd die precies in het straatje van Boulahrouz past. Ook hij moest het veld verlaten na zijn tweede (en goedkope) gele kaart. Hieronder in Video 2, zie je een weergave van de eerste overtredingen van Boulahrouz in de wedstrijd tegen de Portugezen.

Herstellende van zijn ernstige liesblessure besloot bondscoach Marco van Basten om Boula niet mee te nemen naar het EK2008 in Oostenrijk en Zwitserland. Omdat Ryan Babel echter zijn enkelbanden scheurde, mocht de verdediger alsnog inrukken. De laatste geruchten zijn zelfs dat hij vanavond in de wedstrijd tegen Italië mag gaan starten! In dat geval zit ik niet nagelbijtend voor de TV, want met Boulahrouz in de verdediging is Luca Toni kansloos voor mij.

Khalid Boulahrouz. Een kannibaal. Een ijzervreter. Een typische speler voor Zuid-Europa, maar voor het Nederlandse voetbal veel te hard. Toch vind ik het een genot om naar te kijken. Een voetballer die tot het gaatje gaat en letterlijk en figuurlijk zal vechten voor een overwinning, al lijkt die uitgesloten. Dit was mijn favoriete voetballer (van het EK).

De visie van Allard

Het was de avond na Three of a Kind deel 20. Allard plaatste zijn gebruikelijke reactie op een meer dan redelijke blog van mij. Allard geeft altijd zijn ongezouten mening, dus ook als ik een slechte blog heb, of dat er naar zijn mening iets niet klopt, weet Allard me dat altijd haarfijn uit te leggen. Niet zelden ontaard dat in een leuke discussie op MSN over de meest onzinnige dingen. Dat zijn leuke momenten en ik waardeer het ook enorm dat er sprake is van wat tegenspraak. Normaal hoor je alleen de positieve reacties, maar de negatieve zijn net zo belangrijk voor een journalist in spe!

Dit keer was de reactie van Allard geen directe reactie op mijn blog (die over mijn voorspelling van het naderende EK ging). Allard verbaasde mij met een voetbaltechnisch en schrijfvaardig stukje dat mijn oren bijna deed klapperen. Nu rijst bij mij de vraag…is Allard geschikt voor een maandelijkse gastcolumn? Veel grootheden doen het al. Zo kent De Wereld Draait Door een ‘gastpresentator’, Veronica Magazine een ‘gasthoofdredacteur’ en diverse grote bladen en kranten kennen de zogenaamde ‘gastcolumnist’.

Met het oog op de toekomst kan ik natuurlijk niet achter blijven. In het kader van het publiekelijk bekend maken van mijn weblog ‘Veritas odium Paret’ kan een gastschrijver niet uitblijven. De bezoekersaantallen stijgen, de lezers willen wel eens wat anders. Helemaal als ik over een jaar meer dan vijftig bezoekers per dag wil hebben (ter vergelijking: in mei waren dat er twaalf). Lees daarom hieronder de visie van Allard op het EK 2008 en oordeel of Allard een geschikte gastschrijver is!

Ik citeer Allard:

"Net mijn EK-pool ingevuld. Altijd weer een bult werk om dat ding een beetje naar behoren in te vullen.

Ik vrees dat Nederland het in de poulefase toch af zal moeten leggen tegen grootmachten Frankrijk en Italië. Frankrijk heeft een sterke verdediging en ook de aanval met Henry en Ribery is niet verkeerd. Italië is uiteraard ook favoriet voor de poulewinst en zien we terug in de kwartfinale. Tijdens het zorgvuldig invullen van mijn pool zag ik dat Duitsland inderdaad goed heeft geloot. Bij winst van hun poule (en dat moet te doen zijn met Oostenrijk, Kroatië en Polen) spelen ze tegen de nummer twee van poule A, bij mij het thuisspelende Zwitserland. Voor ze het weten zitten de oosterburen dus in de halve finale. Duitsland kan dus eenvoudig groeien in het toernooi en het karakter van ze helpt ze daar bij en bij mij stranden ze dus ook in de finale.

In de finale ook Frankrijk. Zij worden bij mij eerste in de "poule des doods" en komen vervolgens het verrassende - is het eigenlijk nog een verrassing als ze verrassen? - Rusland. Na deze lastige kwartfinale komen ze in de halve finale wederom Italië tegen. Ik voorspel een strafschoppenserie waarin Frankrijk aan het langste eind trekt. De Duitsers zijn vervolgens de lastige tegenstander in de finale. Die Mannschaft zullen er alles aan doen om te winnen, maar toch zie ik de Fransen winnen. Penalty in de laatste minuut voor Frankrijk door een stomme actie van een Duitse verdediger.

Als laatste heb ik in de halve finale Portugal. De laatste jaren steeds een gevaarlijk team. Toch denk ik niet dat ze in de finale komen. Waarom niet? Geen idee. Gevoel. Niet onbelangrijk bij het invullen van een pool. Polen en Rusland dan. Van Polen verwacht ik weinig. Ik denk dat Kroatië en Duitsland simpelweg beter zullen zijn. Oostenrijk wordt de schlemiel van de poule. Rusland heb ik inderdaad als tweede in de poule in de kwartfinale geplaatst. Van Zweden en Griekenland verwacht ik weinig en Hiddink lootst de Russen redelijk eenvoudig de kwartfinale in. Tegen de #1 van de poule Spanje wordt gelijkgespeelt, maar zij hebben een beter doelsaldo.

Dit doelsaldo brengt me nog op de topscorer. Ook deze moest ik invullen. Het eerste wat ik dacht was mijn held van het WK (bijna de poule mee gewonnen 2 jaar geleden) Fernando Torres. Maar helaas, Spanje scoort veel in de poulefase, maar strandt in de kwartfinale. Om dezelfde reden valt David Villa, een outsider voor deze titel, af. Vervolgens keek ik naar de finale. De Fransen hebben Tierry Henry en ook Franck Ribery. Deze twee zullen vechten om het been, maar toch gaat de derde er mee heen: Miroslav Klose. Het moet mij een hoop punten opleveren hoop ik. En nu maar kijken hoeveel geluk ik heb in de pooltjes!"

Three of a Kind 20: Polen en Rusland gaan verrassen

Mannen van het goede leven,

Net als jullie maak ik van deze ‘three of a kind’ geen boekwerk, mijn voorspellingen in onze EK-poul verschijnen vanzelf voor het grote publiek en voor jullie.

Je kunt er nog geen zender op zetten of er wordt gespeculeerd over het komende EK. Belangrijkste gespreksonderwerp is dan meestal het Nederlands Elftal. Gaat ‘ons’ Oranje Europees kampioen worden? Of vliegen ‘we’ er na de eerste ronde al uit? Natuurlijk hoop ik het beste voor het team van Marco van Basten, al heb ik er een hard hoofd in. De groepsronde komen we brekebenend door, maar de halve finales zullen we denk ik niet halen.

Er wordt gesproken over Duitsland en Italië, maar ook Portugal en Frankrijk als grote titelkandidaten. Duitsland en Italië zie ook ik in de finale eindigen. Italië op pure klasse, maar Duitsland met standaard geluk. Het begint al bij de veel te opzichtige makkelijke poule die ze hebben. Daar viel jij ook al over Johan. Keer op keer hebben onze oosterburen de weg naar de finale vrij.

Ik heb twee Nederlandse bondscoaches in de eindfase van het EK met twee absolute outsiders. Ik denk dat Polen (Beenhakker) en Rusland (Hiddink) opvallend hoge ogen gaan gooien deze zomer. Zoniet, dan heb ik een probleem. Ook denk ik dat Oostenrijk en Zwitserland niet onderschat moeten worden. Uit het verleden is gebleken (Zuid-Korea, Portugal, Nederland, Frankrijk) dat gastlanden vaak ver komen op hun eigen grote voetbaltoernooi.

Duitsland zal wel weer de finale gaan halen met schwalbe-voetbal

Grote verliezer van dit EK worden toch wel Frankrijk en Kroatië. Frankrijk zal zich net als op het mislukte WK 2002 niet uit de groepsronde kwalificeren. Kroatië werd in de kwalificatiereeks groepswinnaar, maar daar zal naar mijn mening (in tegenstelling tot die van jouw Jitse) de komende weken geen schim meer van te zien zijn.

Jongens, we hebben de Nederlandse selectie, tegenstanders van Oranje en de EK-voorspelling achter de rug. Het is tijd voor wat achtergrondinformatie voor onze trouwe lezers. Een ronde favoriete speler op het EK lijkt me daarvoor zeer geschikt. We kiezen allemaal een voetballer (die op het EK kan uitkomen) uit en schrijven daarover onze motivatie. Ik zit al te twijfelen... doe ik Lukasz Gargula van Polen of toch Alexandros Tzorvas van Griekenland? Nee, mijn keuze is al gemaakt.... ingewijden zullen het misschien al weten.... maar dat bewaar ik voor T.o.a.K nummer 23. Jitse, jij mag eerst!