Lekker in je zomervakantie een paar weekjes helpen in een arm Afrikaans dorpje. Vrijwillig de boel opbouwen en zo kansloze armen tenminste iets waardevols geven. Dat doen de mensen van vele hulporganisaties, zoals de stichtingen Livingstone en Simavi. Goed werk en de vrijwilligers steken er ook nog eens iets van op. Wie zou dan kunnen denken dat zo’n werkweek uitloopt op een groepsverkrachting van enkele jonge vrouwen?
Vorige week, toen twaalf Nederlandse jongeren van de Christelijke stichting Livingstone bijna klaar waren met het opknappen van een schooltje in het Keniaanse Kakamega, gebeurde het schokkendste dat ik de laatste maanden heb gehoord. Een groep van zo’n tien Kenianen, bewapend met een vuurwapen, wat harken en enkele speren, overviel het terrein waarop de vrijwilligers verbleven. Vanaf dan verandert het verhaal in een horrorfilm. Vijf Nederlandse vrouwen tussen 17 en 25 jaar werden verkracht en niemand kon iets doen, want de rest zat vastgebonden.
Kakamega op de kaart, in het paarse vlak
Ik vind het een schokkende gebeurtenis. Alleen al de gedachte dat een naaste zoiets zou overkomen maakt me misselijk. Echter komen de horrorgebeurtenissen in Kakamega voor mij niet als een verrassing. Helemaal niet nadat ik mezelf op internet heb ingelezen op Kenia en Kakamega.
Wat blijkt nu namelijk: al in januari van dit jaar zond het Ministerie van Buitenlandse Zaken al een negatief reisadvies uit voor Kenia. Met in het voor bijzonder enkele gebieden, waaronder, jawel, Kakamega.
‘Reizigers wordt geadviseerd waakzaamheid te betrachten en zich steeds goed op de hoogte te stellen van de actuele ontwikkelingen en de veiligheidssituatie in het land. De situatie kan her en der nog gespannen zijn, onder meer door de problematiek van de vele ontheemden en de onopgeloste onderliggende oorzaken. Dit geldt vooral voor de westelijke Riftvallei (nabij Kakamega, WL).’ (www.minbuza.nl)
Dit reisadvies is een half jaar na dato nog altijd niet ingetrokken, omdat de spanningen van na de Keniaanse verkiezingen in december 2007 nog altijd niet zijn bekoeld. Ook meldt de website van Buitenlandse Zaken dat de criminaliteit in Kenia bijzonder hoog is. Daarbij zou ‘seksueel geweld vaak niet geschuwd’ worden. Ik vraag mij af hoe een stichting of land ooit een groep met jonge meiden naar een land kan sturen waar de veiligheid op z’n zachtst gezegd ter discussie staat. Het is wel erg naïef om te geloven in de goedheid van de mens, opdat er niks ernstigs zal gebeuren als je je inzet voor de bevolking. Enkele reisorganisaties, zoals FairGroundFoundation, plannen zelfs geen excursies door het binnenland van Kenia, omdat de veiligheid niet te garanderen is.
Overal verschijnen citaten van hulporganisaties die beweren dat viezigheden als in Kakamega slechts incidenten zijn en dat de vrijwilligers van Livingstone zich op een beveiligd terrein bevonden. Nou laat me niet lachen. Als tien mannen met slechts één vuurwapen en wat huis-, tuin- en keukengerei een ‘beveiligd’ gebied kunnen overmeesteren, wordt er niet goed beveiligd. Zelfs in het stadhuis van Amsterdam zou je met deze middelen waarschijnlijk niet verder komen dan de eerste verdieping.
Ik wil niemand de schuld in de schoenen schuiven, maar feit blijft dat vijf meisjes zijn verkracht en dat ze, trauma’s al daargelaten, ondanks medicaties nog altijd in angst moeten afwachten op die laatste test die moet uitwijzen of ze zijn besmet met aids.
Vooral scholen in Kakamega krijgen de aandacht van hulporganisaties
In het vervolg moet er wat voorzichtiger om worden gegaan met de levens van de vrijwilligers. Het is onverantwoordelijk om levens te wagen voor het opbouwen van een schooltje. Dat zou moeten betekenen dat hulporganisaties geen mensen sturen naar gevaarlijke gebieden, tenzij de beveiliging wél goed is geregeld. Die hoop lijkt echter een illusie en dus is het wachten op een volgend incident.
Het is natuurlijk al triest dat er mannen op onze planeet rondlopen die tot dit soort dingen in staat zijn. Op de website van het AD staat dat de reden de grote armoede in het land zou zijn. Een stelling die niet deugd. Hoe arm je dan ook mag zijn, het geeft geen vrijbrief om je lusten te botvieren op jonge vrouwen. Ik hoop dat de daders, zodra ze gepakt worden, een hele lange, zware straf boven het hoofd hangt.
1 opmerking:
Tja, 'beveiligd terrein' komt vaak neer op een oud mannetje met pijl en boog.. Letterlijk.. Ik spreek uit ervaring met dezelfde reisorganisatie, al was dit in een ander land in Oost-Afrika.
Dit soort vreselijke incidenten kunnen altijd en overal gebeuren. Maar de bewuste reisorganisatie heeft wel staan dat wanneer er een negatief reisadvies geldt, de reizen niet door zullen gaan. Wat in dit geval dus wél gebeurd is. Maar ondanks dit, het had overal op ieder moment kunnen gebeuren. In geen enkel ontwikkelingsland kun je veiligheid 'garanderen', dat bestaat überhaubt niet.
Een reactie posten