Mijn Jeugdidool is terug

Je kent het wel, jonge jongens die op het grasveldje in de buurt met elkaar voetballen. “Ik ben Bergkamp! Ik ben Kluivert! Ik ben Cocu!” Zo ging het vroeger toen ik ook net als de andere jongens uit de buurt de hele dag alleen maar met het voetbalspelletje bezig was.

Een voetballer was ik echter nooit echt geweest. Ik begon al op hele jonge leeftijd met judo, de sport die mijn vader in vroegere tijden op redelijk hoog niveau heeft beoefend. Voor mij lag geen succesvolle judocarrière in het verschiet. Ik viel altijd net onder de zwaargewichten, waardoor ik jongens van drie koppen groter en drie buiken breder tegenkwam. Resultaat waren veel derde en tweede plaatsen, maar slechts weinige keren was ik de nummer één.

Ik kwam in aanraking met voetbal op mijn negende. Toen mijn tante mij de kwalificatiewedstrijden en het WK van 1998 liet meekijken bij haar thuis. Vanaf toen was voetbal hét spelletje en keerde ik judo definitief de rug toe. Jammer genoeg heeft mijn tante nooit kunnen meemaken dat ik een voetbalwedstrijd speelde, ze overleed op veel te jonge leeftijd.

Mijn voetbalidool is ook sinds mijn contact met het spelletje Marc Overmars. De snelle behendige buitenspeler viel in mijn ogen altijd op en hij was degene in wiens voetensporen ik wilde stappen. Ik speelde op zijn positie, droeg mijn haar net als hij, en had hetzelfde rugnummer 11. Uiteindelijk bleek ik te weinig kwaliteiten te hebben voor een buitenspeler en belandde ik in de verdediging. Mijn haar is inmiddels gegroeid en mijn rugnummer is mijn geluksgetal 3 geworden.

Toen Marc Overmars in 2004 afscheid nam van het profvoetbal zwoer ik nooit meer een nieuwe favoriete voetballer te hebben. Toch bombardeerde ik enkele maanden geleden Khalid Boulahrouz als mijn nieuwe favoriet. Zul je het net zien, dan keert je jeugdidool na vier jaar afwezigheid en op 35-jarige leeftijd terug in het voetbalwereldje. Overmars gaat weer beginnen en wel bij Go Ahead Eagles. De club waar hij zijn carrière begon en waar beroepshooligan en journalist Jitse regelmatig de tribunes onveilig maakt.

Op het moment dat ik het nieuws van de terugkerende Overmars las, schoot de hierboven staande anekdote door me heen en deze wilde ik graag op mijn weblog prijsgeven. Overmars is terug! Geweldig! Vanaf de volgende training ben ik als vanouds weer Overmars….. of blijf ik toch Boulahrouz?