Jitse heeft het gehad over de sierlijke Silva, Johan over de technicus Fabregas. Het is tijd voor een verdediger. Voor jullie komt mijn portretkeuze niet als een verassing en ook bij de vaste lezers van mijn weblog zal het niet inslaan als een bom. Het is geworden: Khalid Boulahrouz. Een centrale verdediger die in Nederland zijn gelijke niet kent.
Voor wie Boulahrouz niet kent, zijn bijnamen zeggen genoeg: Ijzervreter en Kannibaal. De Marokkaanse Nederlander is een keiharde, zo’n iemand die zijn tegenstander lachend door midden schopt. Daar hebben ze er in Italië, Portugal en andere Mediterrane landen legio van rondlopen. Van Basten mag naar mijn mening de hemel prijzen dat hij er tenminste eentje tot zijn beschikking heeft en met het oog op de toekomst – in de persoon van Marcellis – een tweede.
Een opmerkelijke carrière, zo is die van ‘Boula’ wel te noemen. Na in de jeugd voor AZ te hebben gespeeld, debuteerde hij als 20-jarige bij RKC in het profvoetbal. Was een jaar later direct basisspeler en een belangrijke schakel in de Waalwijkse verdediging. In 2004 kwam de carrière van de ijzervreter in een stroomversnelling. Voor een bedrag van 2,5 miljoen euro vertrok Boulahrouz om bij onze oosterburen voor Hamburger SV te gaan spelen. Slechts twee seizoenen kwam hij voor HSV uit, want het Engelse Chelsea kwam op bezoek en was bereid om de afkoopsom van 13 miljoen euro te betalen. Even was Boulahrouz de nieuwe Nederlandse voetbalrelevatie. Een avontuur bij de topclub Chelsea, dat was toch onvoorstelbaar?
Het bleek ook onvoorstelbaar, want de verdediger kwam in Engeland niet echt uit de verf en werd daarom afgelopen seizoen dan ook verhuurd aan het Spaanse FC Sevilla. Ook het Spaanse avontuur werd geen succes voor Boula: hij raakte vroeg in het seizoen geblesseerd en zou pas in mei 2008 fit genoeg zijn om wedstrijden te voetballen.
Ondertussen bouwde Boulahrouz ook aan zijn internationale voetbalcarrière. In 2004 werd hij voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands Elftal en debuteerde hij in de gewonnen wedstrijd tegen Liechtenstein (3-0). Marco van Basten zag het wel zitten in de kannibaal en posteerde hem daarom in bijna alle kwalificatiewedstrijden voor het WK 2006. Tijdens het mondiale voetbaltoernooi in Duitsland moest Khalid Boulahrouz zijn basisplaats echter afstaan aan André Ooijer, waarna hij deze plaats al snel weer terug had veroverd. In de achtste finales speelde Nederland de beruchte wedstrijd tegen Portugal. Het zou de boeken in gaan als de hardste wedstrijd ooit gespeeld op een WK. De Russische scheidsrechter deelde 16 gele en 4 rode kaarten uit. Een wedstrijd die precies in het straatje van Boulahrouz past. Ook hij moest het veld verlaten na zijn tweede (en goedkope) gele kaart. Hieronder in Video 2, zie je een weergave van de eerste overtredingen van Boulahrouz in de wedstrijd tegen de Portugezen.
Herstellende van zijn ernstige liesblessure besloot bondscoach Marco van Basten om Boula niet mee te nemen naar het EK2008 in Oostenrijk en Zwitserland. Omdat Ryan Babel echter zijn enkelbanden scheurde, mocht de verdediger alsnog inrukken. De laatste geruchten zijn zelfs dat hij vanavond in de wedstrijd tegen Italië mag gaan starten! In dat geval zit ik niet nagelbijtend voor de TV, want met Boulahrouz in de verdediging is Luca Toni kansloos voor mij.
Khalid Boulahrouz. Een kannibaal. Een ijzervreter. Een typische speler voor Zuid-Europa, maar voor het Nederlandse voetbal veel te hard. Toch vind ik het een genot om naar te kijken. Een voetballer die tot het gaatje gaat en letterlijk en figuurlijk zal vechten voor een overwinning, al lijkt die uitgesloten. Dit was mijn favoriete voetballer (van het EK).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten