Gisteren moest ik weer naar de kapper. Mijn haar had al weer een memorabele lengte bereikt en ik moest foto’s laten maken voor een nieuwe identiteitskaart. Sinds de invoering van de nieuwe fotoregels op officiële documenten (hoofd recht, beide oren zichtbaar, niet lachen) moet mijn haar dus achter mijn oren. Om praktijken zoals op mijn rijbewijs te voorkomen besloot ik maar naar de kapper te gaan. Op mijn rijbewijs is namelijk een knappe langharige jongen te zien (maar helaas door regen en wind geteisterd) die al zijn haren achter de oren moet doen: vreselijk. En ik zit er tot 2016 aan vast!
Ik heb iets met wachtkamers en afspraken. Dan voel ik me altijd zo ongemakkelijk, dat zit nu eenmaal in me. Ik heb dat zoals velen bij de dokter en bij de tandarts, maar echter ook bij de kapper. Ik ga niet graag naar de kapper. Eerst weet niet hoe lang wachten in die ongemakkelijke stoeltjes, dan nog in die kappersstoel zitten. Dat gepruts en getrek aan je haar… soms doet het zelfs pijn!
Maar gisteren niet, want Babs moest werken bij Kapsalon Gerard. Ik wist net voor een moeder met twee kinderen binnen te wippen, kwam binnen en kon vrijwel direct bij Babs aanschuiven. De spontane, blonde Babs, ik gok een jaar of 22 tot 25, heeft mij drie keer eerder geknipt, maar ik wil niemand anders meer. Alle drie keren ben ik niet gewond geraakt, is er geen haartje uit mijn hoofd getrokken en heb ik geen klachten over mijn kapsel gehad. Kortom: Babs staat garant voor een voorzichtige en zorgvuldige afhandeling van je haarmodel. Ze is zelfs de enige kapster die het lokje in mijn pony precies op maat weet te krijgen!
Ook belangrijk: Babs is ook erg aardig en houdt wel van een praatje. Ik ben zelf niet zo’n prater, maar schrik soms van die vrouwen die je knippen met een gezicht van een wasbeer. Godsechagrijnig! Dan ben ik bang om te praten, want mijn oren wil ik liever niet kwijt. Gisteren was Babs (ik denk een afkorting voor Babette) weer lekker enthousiast, ondanks wat haar deze week is overkomen. Ze was namelijk gedupeerde geworden van pinpasfraude bij het tuincentrum. Ze kon nog niet vertellen of er ook geld was gestolen (haar pas werd namelijk geblokkeerd), maar het zorgde wel voor veel ellende: “Tegenwoordig kunnen ze ook alles met die technieken”. Ik kon alleen maar instemmen. Ze verzekerde me dat ik in de kapsalon wel veilig kon pinnen, maar begon te twijfelen toen ze de prijs opnoemde: “Je mag de pas doorhalen, dat wordt 15 euro….. of misschien wel 1500 he”. Gelukkig ging het om een grapje.
Slechts dertig minuten ben ik de kapsalon geweest, maar ik was weer voorzien van een vlot kapsel. Over drie maand staat me ongetwijfeld weer een nieuwe knipbeurt te wachten. Dat wil zeggen, als mijn agenda aansluit op het werkschema van de beste kapster van Enschede. Voordat ik de kapsalon in stap wil ik één ding geregeld hebben: Ik wil geknipt worden door Babs.
Ik heb iets met wachtkamers en afspraken. Dan voel ik me altijd zo ongemakkelijk, dat zit nu eenmaal in me. Ik heb dat zoals velen bij de dokter en bij de tandarts, maar echter ook bij de kapper. Ik ga niet graag naar de kapper. Eerst weet niet hoe lang wachten in die ongemakkelijke stoeltjes, dan nog in die kappersstoel zitten. Dat gepruts en getrek aan je haar… soms doet het zelfs pijn!
Maar gisteren niet, want Babs moest werken bij Kapsalon Gerard. Ik wist net voor een moeder met twee kinderen binnen te wippen, kwam binnen en kon vrijwel direct bij Babs aanschuiven. De spontane, blonde Babs, ik gok een jaar of 22 tot 25, heeft mij drie keer eerder geknipt, maar ik wil niemand anders meer. Alle drie keren ben ik niet gewond geraakt, is er geen haartje uit mijn hoofd getrokken en heb ik geen klachten over mijn kapsel gehad. Kortom: Babs staat garant voor een voorzichtige en zorgvuldige afhandeling van je haarmodel. Ze is zelfs de enige kapster die het lokje in mijn pony precies op maat weet te krijgen!
Ook belangrijk: Babs is ook erg aardig en houdt wel van een praatje. Ik ben zelf niet zo’n prater, maar schrik soms van die vrouwen die je knippen met een gezicht van een wasbeer. Godsechagrijnig! Dan ben ik bang om te praten, want mijn oren wil ik liever niet kwijt. Gisteren was Babs (ik denk een afkorting voor Babette) weer lekker enthousiast, ondanks wat haar deze week is overkomen. Ze was namelijk gedupeerde geworden van pinpasfraude bij het tuincentrum. Ze kon nog niet vertellen of er ook geld was gestolen (haar pas werd namelijk geblokkeerd), maar het zorgde wel voor veel ellende: “Tegenwoordig kunnen ze ook alles met die technieken”. Ik kon alleen maar instemmen. Ze verzekerde me dat ik in de kapsalon wel veilig kon pinnen, maar begon te twijfelen toen ze de prijs opnoemde: “Je mag de pas doorhalen, dat wordt 15 euro….. of misschien wel 1500 he”. Gelukkig ging het om een grapje.
Slechts dertig minuten ben ik de kapsalon geweest, maar ik was weer voorzien van een vlot kapsel. Over drie maand staat me ongetwijfeld weer een nieuwe knipbeurt te wachten. Dat wil zeggen, als mijn agenda aansluit op het werkschema van de beste kapster van Enschede. Voordat ik de kapsalon in stap wil ik één ding geregeld hebben: Ik wil geknipt worden door Babs.