Verslaafd aan energie

Op vrijdagmiddag, tussen twaalf en vijf, speelt zich in Albert Heijn de Eschmarke (en ook in de honderden andere supermarkten) elke week dezelfde scene af. Schreeuwend, smerend, kwijlend en rennend maken de koters van niet ouder dan twaalf de winkel onveilig, om met het laatste beetje zakgeld wat blikken energiedrank in te slaan. Ik kijk het ritueel met lede ogen aan, maar weet stiekem wel beter. Wanneer wordt ook minister Klink wakker?

Ab Klink, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport: in Nederland ondertussen berucht om zijn vele verboden. Zo houdt de CDA’er zich intensief bezig met het rookverbod, paddoverbod, alcoholverkoop-aan-minderjarigenverbod, supersmokerverbod en zo kun je nog wel een A4 vullen. Natuurlijk valt voor alles heel veel te zeggen, maar wat me verbaast, is dat Klink zich nog niet heeft gebogen over het intensieve verbruik van oppeppende energiedrankjes onder jonge kinderen.

Een blikje energiedrank à 250 ml. staat gelijk aan twee koppen koffie. Als ik zie dat kinderen van rond de tien jaar minstens twee blikken meegrijpen, wat dus gelijk staat aan vier koppen koffie, kan ik er met mijn kop niet bij dat er niks tegen wordt gedaan. Zoals iedereen weet is cafeïne, vooral in grote maten, erg slecht voor het lichaam en de geest van kinderen. Psychologisch, want de cafeïne geeft je een vals gevoel van fitheid. Depressieve, oververmoeide of juist overactieve kinderen zijn geen uitzondering; je merkt niet dat je lichaam uitput. Lichamelijk, want cafeïne betekent minder slaap betekent mogelijke groeistoornissen. Bovendien bevatten de oppeppers zoveel zoete troep, dat de tanden haast van ellende uit doet vallen. De maatschappij is er wat mij betreft dus bij gebaat om actie te ondernemen en wellicht energiedrankjes niet aan jonge kinderen te verkopen. Er moet in ieder geval wat extra aandacht worden besteed aan de gevaren van cafeïne en taurine bij de allerjongste jeugd.Winkelketens en frisdrankproducenten zullen er in ieder geval niet wakker van liggen als enkele kinderleventjes negatief worden beïnvloed. De merken schieten als paddenstoelen uit de grond: Red Bull, Go Fast!, Rodeo, Zweistein, Power Booster, Rockst*r zijn slechts enkele voorbeelden. Bovendien doen alle supermarkten vrolijk mee om de huismerktroep tegen zo laag mogelijke prijzen aan te bieden. Zo kunnen kinderen met weinig zakgeld hun verslaving voldoende te kost geven. Als aanstaand journalist beloof ik, zodra de situatie zich leent, mijn onverzuurde tanden in de zaak te zetten en tot de bodem uit te zoeken hoe slecht de energiegevers écht zijn. Energie heb je of heb je niet, dat hoor je niet te kweken.

Blogger onder vuur!

Jullie blogger ligt onder vuur. Het leven van een blogger gaat niet altijd over rozen, dus ook die van mij niet. Vaste lezers herinneren zich vast nog wel mijn lange blog over Joaquin Phoenix. Daar in stond de onderstaande video-opname uit een Amerikaans programma. Ten tijde van publicatie, negen maanden geleden, had ik nooit kunnen weten dat ik nu nog elke dag met deze video word geconfronteerd.



Sinds 22 mei 2008, de datum waarop ik de bewuste zelf bijgewerkte video op Youtube publiceerde, hebben ruim 53.000 mensen gezien hoe Joaquin Phoenix de alarmdiensten belt als zijn broer River Phoenix overlijdt aan een overdosis drugs. Bijna 170 mensen vonden het nodig om een tekstreactie te plaatsen en 120 mensen vonden het filmpje de moeite waard om in hun favorieten te bewaren.

Elke dag krijg ik minsten één email van Youtube, waarin een nieuwe reactie op het 911-filmpje wordt aangekondigd. En meestal zijn het niet de aardigste reacties. Een kleine greep:

"For people to put this online, and for people to release this call to the public, is absolutely despicable, spineless and disgusting. You people should be in hell for this." (sanQ)

"Why would they put this on here. It makes me want to cry" (TwilightFan365)

"If you think it should be taken off Flag the video as shocking or disgusting content cuz thats what this is" (CShillenn)

Bovendien krijg ik een enkele keer een persoonlijk bericht via Youtube waarin een River Phoenix-fan mij verzoekt de video te verwijderen, meestal gepaard met enkele scheldwoorden, de belofte dat ik anders naar de hel ga of dat ik een verschrikkelijk slecht mens ben.

De video zal – natuurlijk – niet door mij van het internet worden gehaald. Telefoontjes naar alarmdiensten zijn in Amerika nu eenmaal publiekelijk en dus opvraagbaar en publiceerbaar. Het programma ‘Rescue 911’ maakte daar jaren geleden al gebruik van, bij het reconstrueren van ongelukken. Tijdens het schrijven van deze blog hebben weer twee nieuwe mensen gereageerd… het blijft een aardig tijdsverdrijf.

De vervallen carrière van een toptalent

Voetballen bij een profclub: vele jongensharten gaan sneller kloppen bij alleen al de gedachte. Een avontuurlijk leven, middenin de publiciteit en op de handen gedragen door de fans. Dat de carriére van een toptalent niet altijd eindigt in een sprookje lijkt schijn, maar is de keiharde waarheid. Ook voor Gino Weber was een ongekend talent dat de top nooit zou gaan halen. Hij leed aan de persoonlijkheidsstoornis borderline, een ziekte waar nog altijd een soort taboe op rust.

Het taboe dat Ben Weber, Gino’s broer, wil doorbreken. Daarom heeft hij niet lang geleden het levensverhaal van hem en zijn broer als boek gepubliceerd. Afgelopen maandag sprak ik met Ben over dat boek, getiteld ‘Mijn broer Gino en ik’. Een interview voor in het naderende clubblad van De Tubanters. De club waar zowel Ben als ik lid van zijn.

Tijdens het openhartige gesprek werd mij duidelijk hoe ernstig de situatie van borderline-patiënten kan worden. Het is een ziekte die zijn slachtoffers dwingt om rare, gevaarlijke of beschamende dingen te doen. Een ziekte die zijn slachtoffers naar diepe dalen brengt, ze weer laat opkrabbelen en vervolgens weer toeslaat. Stemmingswisselingen, gevoelens van eenzaamheid, onzekerheid, zelfmutilatie, verslavingen (bv. Alcohol), psychoses en zelfmoordneigingen; het zijn slechts enkele symptomen van borderline.

Martin Jol, Issy ten Donkelaar en Johan Cruijff waren dolenthousiast over de jonge Gino, die een glorieuze carrière voor de boeg zou hebben. Hij had op dit moment, op 38-jarige leeftijd, ergens bij een kleine amateurclub moeten aftrainen, maar werd vroegtijdig geveld door zijn ziekte. Hier kun je lezen over hoe borderline de carrière en het leven van een talentvolle voetballer om zee helpt. Ook is boek o.a. op Twentesport.com te bestellen. Doorbreek het taboe en waag je in het tumultueuze leven van een jonge voetballer met borderline.
Link naar Twentesport.com