Godverdomme, wat een eikel! Vloekend zat ik op 9 december in de auto naar school, toen één of andere klojo mij op een verschrikkelijke wijze inhaalde op de weg tussen Raalte en mijn eindbestemming Zwolle.
Op die weg zijn er twee mogelijkheden om je voorligger in te kunnen halen. Bij twee stoplichten zijn er twee rijbanen voor de doorgaande weg, waar je na het kruispunt snel weer moet invoegen via de vrij korte invoegstrook. Nu besloot iemand met haast mij op het laatste moment nog even in te halen. Op hoge snelheid sneed de man in pak mij bij het eerste stoplicht de pas af en nam hij ook nog eens het gehele verdrijvingvlak en een stukje van de andere weghelft mee. Vervolgens schoot meneer voor mij uit tot in het onzichtbare.
Even later, bij het tweede inhaalkruispunt, stond dezelfde man voor het rode licht. Het stoplicht sprong op groen, ik bewoog mij naar de linkerrijbaan, haalde de snelheidsduivel doodleuk weer in en bleef netjes met tachtig voor hem rijden. Het onvermijdelijke gebeurde: de geïrriteerde zakenman haalde mij over de doorgetrokken streep in. Terwijl ik hoopvol in de binnenspiegel keek, op zoek naar die camerawagen van ‘blik op de weg’ die in volle vaart de achtervolging inzet, weet ik eigenlijk al dat de kans daarop te klein is.
17 december 2008. Een doodgewone ochtend, totdat de post arriveert. Moeders komt de kamer binnen en kijkt naar mijn vader en mij: “Ja, iemand van jullie is aan de beurt!” Een brief van het Centraal Justitieel Incasso Bureau. Op 9 december om 13:24 uur zou ik op de weg tussen Raalte en Zwolle 89 kilometer per uur hebben gereden, dat is zes kilometer (9 – 3 correctie) te hard. Een kostenplaatje van toch al gauw 25 euro! Buiten het feit dat ik mijn ouders moest uitleggen waarom ik de auto zonder toestemming naar Zwolle had meegenomen, baalde ik verschrikkelijk om de aard van de boete. Zes kilometer!
De betutteling van de Nederlandse overheid kent geen grenzen. Als je veel te hard rijdt, moet je daar vanzelfsprekend voor boeten, maar wie zeurt er nu om zes kilometer op een boerenweg? De politie zou zich eens meer bezig moeten houden met het opsporen van wegmisbruikers die afsnijden, bumperkleven of inhalen over doorgetrokken strepen. Dat zal natuurlijk wel teveel geld kosten en te weinig opleveren. Sta bijvoorbeeld drie minuten langs de weg Raalte-Zwolle en er zullen tien auto’s zijn die minstens zes kilometer te hard rijden. 250 euro! Doe dat eens op tien verschillende plekken in Nederland op hetzelfde moment: (minimaal) 2500 euro in drie minuten. Dat spekt de staatspot! Als je op dezelfde manier op zoek gaat naar wegmisbruikers, ben je een uur bezig en is de opbrengst maximaal de helft. Geld is blijkbaar belangrijker dan de veiligheid op de weg, dus doe ik maandag de acceptgiro maar zoetjes op de post.
Een schrale troost: Het opdringerige zakenfiguurtje zal ook wel zijn geflitst. En in dat geval gaat het niet om luttele kilometers. Kassa!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten